We focus on recording the achievements of our Kayts East Community living worldwide!
Welcome photos and articles suitable for this page!
Cultivate a new sense without being a nuisance! - J.F. Jegarajasingham
Facebook:
"St. Anthony's Kayts Parishioners and well wishers"
"Canada Kayts East"
Litany of St. Anthony!
|
|
|
Prayer to St. Anthony!
Traditional Songs Devoted to St. Anthony!
|
|
| ||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
The above songs were written by Kavaloor Kavingar Late Mr. G. M. Selvarajah and the music composed by Late Mr. Linus Soosaipillai.
Thanks to Thomas Ratnasamy, Jeyanthi Amalan, Roshini Anthonypillai, Amalan Joseph, Gary Anthonypillai and Ramkumar Linus
for reproducing these songs. Background music by Ramkumar Linus and audio recording by Manal William. Congratulations!
Thanks to Thomas Ratnasamy, Jeyanthi Amalan, Roshini Anthonypillai, Amalan Joseph, Gary Anthonypillai and Ramkumar Linus
for reproducing these songs. Background music by Ramkumar Linus and audio recording by Manal William. Congratulations!
காவலூர் புனித வளனார் ஆலய நூற்றாண்டு விழா மலர் வெளியீடு!
01/05/2021
01/05/2021
Tribute to Rev. Fr. Maria Xavier!
Rev. Fr. Nicholapillai Maria Xavier - Director of Thiumarai Kalamanram!
This great priest once defined ARTS as stated below.
"Art is gentle, diversified, unified, genuine and is also divine."
Rev. Fr. Maria Xavier who dedicated his entire life for Arts and transformed it into divine service has been called to rest on April 01 after six decades of great service.
Birth and Development of Father Xavier’s personality:
Rev. Father Nicholopillai Maria Xavier was born on 03.12.1939 in Illavalai, Jaffna. He had his early education at St Henry’s College, Iilavalai after which he continued his secondary studies at St. Patrick’s College, Jaffna. While at Patrick’s college he joined St. Martin’s Junior Seminary to begin his priestly studies. During his secondary studies he was awarded double promotion twice because of his superior level of intelligence. He then joined the National Seminary, Ampitiya where he completed his Theological studies. He then proceeded to Rome where he completed his higher Theological studies at the age of 22. Soon after that he got a special permission from Pope and was ordained as priest in Rome. Thus Father Xavier became one of the youngest Catholic priests in the world. On his return to Sri Lanka he joined his Alma Mater St. Patrick’s College where he served as a teacher for a brief period simultaneously functioning as the Head of the Department of religious studies. Meanwhile since he was deeply focused on developing Arts he successfully translated an Italian movie ‘“The Secret of Confession“ into Tamil.
Later he proceeded to Tamil Nadu for further studies in Theology where he became influenced by the rhyming speeches and be various plays staged by the members of Karunanithy- Led DMK party. As a result he soon developed himself as a great speaker and was able to contribute to greater understanding between the various communities in Sri Lanka
He soon began to serve in Mannar district where he staged various plays and dramas winning the hearts of the people irrespective of religious differences. Meanwhile making effective use of his popularity among the youth Fr. Xavier wrote the script for the scenes of Crucifixion in Tamil. He was the first ever to stage Passion play in Tamil and was welcomed by the general public from various communities.
He was appointed Parish priest of Urumpirai in 1966 and during that period he got a brain wave that the Art of Drama can be used to develop greater unification among the people of different religions and social levels. Within a short time, his efforts were greatly welcomed by the people of the area. The resourceful priest thus broke the traditional belief that catholic priests must not handle the staging of plays. He soon succeeded in staging a number of plays transforming the society to a great extent. Thus father Xavier soon realized that he was on the correct path to guide the people and began his journey of Arts which he continued successfully for six decades.
“Art is gentle, diversified, unified. genuine and is also divine“
Multi- linguistic Personality and deep - rooted passion for developing the art of Drama Travelling around the globe a number of times to promote Arts, later Father Xavier achieved fluency in various languages including German, Greek Latin, Sinhala, English and Hebrew. He was so empowered by Drama; one can easily conclude that there was no one else in Sri Lanka who developed such deep interest in the field of Drama. It was really the manifestation of his very deep interest that this great priest who had never followed any special course of studies about Drama could stage such high quality stage plays.
Inauguration of Thirumarai Kkalamanram:
A centre for performing Arts known in Tamil as Thirumarai kalamanram was founded by Father Xavier in Urumpirai in 1966 with the hope and long range vision of promoting the value of Dramas and stage plays. Within the past several decades branches of this organization has been established in a number of countries including Canada, Switzerland, Norway, London and Germany.
Nearly 90 books have been released by this organization under the guidance of this great priest. In addition nearly 70 issues of a quarterly Tamil Journal named Kalai Mugam has also been produced with Fr. Xavier as its editor. Apart from these activities this great priest has also has released many issues of an English magazine named Journal of Saiva Sidhtanda studies. Fr. Xavier had also established Kalaithoothu Aesthetic College and an Art institute named Kalaamutram. A number of talented artistes have been moulded by Fr. Xavier through these organizations and they have been able to exhibit their expertise around the globe. Further, the Jaffna – based Centre for performing Arts has been linked with a University in Tamil Nadu and has been able to provide Degree programs . The centre for Performing Arts has been able to stage nearly 20 dance Arangetrams as well as some Miruthanga Arangetrams. All these cultural events were possible only due to the tireless efforts of Fr. Xavier.
Laying the foundation for Fr.Xavier’s interest in Arts
In 1971 Fr. Xavier staged a Passion play titled Anbil Malarntha Kaviyam (An epic that flowered out of Love) within the premises of Jaffna Fort with a cast of more than 300. The following year he travelled to Trichy, South India with a cast of 22 and successfully staged a similar play. In 2003 he travelled to US to attend an International conference about Children and staged a wordless play titled in the Cradle of War that was warmly welcomed by the delegates. In Sri Lanka Apart from this he successfully handled the technique of inserting some symbolic scenes from Tamil literatures alternating them with contemporary events prevailing in the country. Also in 1971 for the very first time he staged a Dance based drama titled Grace and Darkness, amidst the very difficult challenges that prevailed in the country during that period. During 1960’s Father Xavier handled the practice of celebrating Thai Pongal festival. He is hailed as the visionary responsible for celebrating this festival without any religious differences.
His broad minded approach was due to his fluency in various languages and deep appreciation of the plays staged in those languages that was what led him to introduce novel stage techniques in the plays staged by him.
Holder of three Doctoral Degrees
This talented priest had obtained Doctorate of Theosophy thrice. He first obtained a Ph. D in History in London. He was then awarded another doctoral degree in Germany for his research in the field of Saiva sithanda. Later he was awarded an honorary Ph. D Degree by the University of Jaffna.
Awards and Recognition of his talent
In 2019 Jaffna- based Dan Television Group honoured him with a special award as a great Tamil Artist. Apart from those various religious and social organizations have also honoured him on various occasions for his great contribution to the development of ART. A few years ago he embarked on a bold venture making use Tamil as well as Sinhala artistes. His bold venture in promotion peace and reconciliation was warmly welcomed by peace lovers from all the communities. His sincere efforts were recognized by the Government of Sri Lanka which honoured him with the highest award for Peace and Reconciliation.
(This article is based on a speech by S.Lalisan, President of Jaffna Tamil Sangam in 2019 It has recently been revised by the author.)
S. Raymond Rajanalan
"Art is gentle, diversified, unified, genuine and is also divine."
Rev. Fr. Maria Xavier who dedicated his entire life for Arts and transformed it into divine service has been called to rest on April 01 after six decades of great service.
Birth and Development of Father Xavier’s personality:
Rev. Father Nicholopillai Maria Xavier was born on 03.12.1939 in Illavalai, Jaffna. He had his early education at St Henry’s College, Iilavalai after which he continued his secondary studies at St. Patrick’s College, Jaffna. While at Patrick’s college he joined St. Martin’s Junior Seminary to begin his priestly studies. During his secondary studies he was awarded double promotion twice because of his superior level of intelligence. He then joined the National Seminary, Ampitiya where he completed his Theological studies. He then proceeded to Rome where he completed his higher Theological studies at the age of 22. Soon after that he got a special permission from Pope and was ordained as priest in Rome. Thus Father Xavier became one of the youngest Catholic priests in the world. On his return to Sri Lanka he joined his Alma Mater St. Patrick’s College where he served as a teacher for a brief period simultaneously functioning as the Head of the Department of religious studies. Meanwhile since he was deeply focused on developing Arts he successfully translated an Italian movie ‘“The Secret of Confession“ into Tamil.
Later he proceeded to Tamil Nadu for further studies in Theology where he became influenced by the rhyming speeches and be various plays staged by the members of Karunanithy- Led DMK party. As a result he soon developed himself as a great speaker and was able to contribute to greater understanding between the various communities in Sri Lanka
He soon began to serve in Mannar district where he staged various plays and dramas winning the hearts of the people irrespective of religious differences. Meanwhile making effective use of his popularity among the youth Fr. Xavier wrote the script for the scenes of Crucifixion in Tamil. He was the first ever to stage Passion play in Tamil and was welcomed by the general public from various communities.
He was appointed Parish priest of Urumpirai in 1966 and during that period he got a brain wave that the Art of Drama can be used to develop greater unification among the people of different religions and social levels. Within a short time, his efforts were greatly welcomed by the people of the area. The resourceful priest thus broke the traditional belief that catholic priests must not handle the staging of plays. He soon succeeded in staging a number of plays transforming the society to a great extent. Thus father Xavier soon realized that he was on the correct path to guide the people and began his journey of Arts which he continued successfully for six decades.
“Art is gentle, diversified, unified. genuine and is also divine“
Multi- linguistic Personality and deep - rooted passion for developing the art of Drama Travelling around the globe a number of times to promote Arts, later Father Xavier achieved fluency in various languages including German, Greek Latin, Sinhala, English and Hebrew. He was so empowered by Drama; one can easily conclude that there was no one else in Sri Lanka who developed such deep interest in the field of Drama. It was really the manifestation of his very deep interest that this great priest who had never followed any special course of studies about Drama could stage such high quality stage plays.
Inauguration of Thirumarai Kkalamanram:
A centre for performing Arts known in Tamil as Thirumarai kalamanram was founded by Father Xavier in Urumpirai in 1966 with the hope and long range vision of promoting the value of Dramas and stage plays. Within the past several decades branches of this organization has been established in a number of countries including Canada, Switzerland, Norway, London and Germany.
Nearly 90 books have been released by this organization under the guidance of this great priest. In addition nearly 70 issues of a quarterly Tamil Journal named Kalai Mugam has also been produced with Fr. Xavier as its editor. Apart from these activities this great priest has also has released many issues of an English magazine named Journal of Saiva Sidhtanda studies. Fr. Xavier had also established Kalaithoothu Aesthetic College and an Art institute named Kalaamutram. A number of talented artistes have been moulded by Fr. Xavier through these organizations and they have been able to exhibit their expertise around the globe. Further, the Jaffna – based Centre for performing Arts has been linked with a University in Tamil Nadu and has been able to provide Degree programs . The centre for Performing Arts has been able to stage nearly 20 dance Arangetrams as well as some Miruthanga Arangetrams. All these cultural events were possible only due to the tireless efforts of Fr. Xavier.
Laying the foundation for Fr.Xavier’s interest in Arts
In 1971 Fr. Xavier staged a Passion play titled Anbil Malarntha Kaviyam (An epic that flowered out of Love) within the premises of Jaffna Fort with a cast of more than 300. The following year he travelled to Trichy, South India with a cast of 22 and successfully staged a similar play. In 2003 he travelled to US to attend an International conference about Children and staged a wordless play titled in the Cradle of War that was warmly welcomed by the delegates. In Sri Lanka Apart from this he successfully handled the technique of inserting some symbolic scenes from Tamil literatures alternating them with contemporary events prevailing in the country. Also in 1971 for the very first time he staged a Dance based drama titled Grace and Darkness, amidst the very difficult challenges that prevailed in the country during that period. During 1960’s Father Xavier handled the practice of celebrating Thai Pongal festival. He is hailed as the visionary responsible for celebrating this festival without any religious differences.
His broad minded approach was due to his fluency in various languages and deep appreciation of the plays staged in those languages that was what led him to introduce novel stage techniques in the plays staged by him.
Holder of three Doctoral Degrees
This talented priest had obtained Doctorate of Theosophy thrice. He first obtained a Ph. D in History in London. He was then awarded another doctoral degree in Germany for his research in the field of Saiva sithanda. Later he was awarded an honorary Ph. D Degree by the University of Jaffna.
Awards and Recognition of his talent
In 2019 Jaffna- based Dan Television Group honoured him with a special award as a great Tamil Artist. Apart from those various religious and social organizations have also honoured him on various occasions for his great contribution to the development of ART. A few years ago he embarked on a bold venture making use Tamil as well as Sinhala artistes. His bold venture in promotion peace and reconciliation was warmly welcomed by peace lovers from all the communities. His sincere efforts were recognized by the Government of Sri Lanka which honoured him with the highest award for Peace and Reconciliation.
(This article is based on a speech by S.Lalisan, President of Jaffna Tamil Sangam in 2019 It has recently been revised by the author.)
S. Raymond Rajanalan
Emeritus Bishop of Mannar Rev. Rayappu Joseph passes away!
The sudden demise of Rt. Rev. Dr. Rayappu Joseph, retired Bishop of Mannar Diocese on April.01.2021 has caused great pain and grief among the Tamil community in Sri Lanka and around the globe.
Dr. Rayappu Joseph, the Beacon of Human Rights was born in the island of Delft on April 1940. He had his primary education at the Roman Catholic school in his place of birth followed by his studies at Murungan Maha Vidyalayam. He then joined Jaffna St. Patrick’s college where he continued his secondary education simultaneously beginning his religious studies at St. Martin’s seminary, Jaffna. He then proceeded to continue his priestly studies at St. Paul’s seminary, Trichy after which he returned to Sri Lanka to complete his studies at the National Seminary, Ampitiya. He was ordained a priest by the then Bishop of Jaffna Rt. Rev. Jerome Emilianuspillai on Dec.13.1967 at St. Mary’s Cathedral Jaffna. After a few years of serving in various parishes in Jaffna diocese he proceeded to Rome where he completed his Doctoral studies in Canon Law at the Urban University for Pontifical studies. On his return to Sri Lanka he was appointed professor at St. Francis Xavier’s seminary, Jaffna.
A few years later he was consecrated Bishop of Mannar at the Holy shrine of Our Lady of Madhu in 1992 by his predecessor, the then Bishop of Jaffna Rt. Rev. Dr. Thomas Savundranayagam. Bishop Rayappu then continued to provide great service for the Tamil community until his sudden illness in 2015. He retired from active service in early 2016 after which Emeritus Bishop of Trincomalee-Batticola Rt. Rev. Dr. Kingsley Swampillai was appointed by Pope Francis as Apostolic Administrator. A few months later, Rt. Rev Dr. Fidelis Lionel Fernando, who had been serving as Auxiliary bishop of the Archdiocese of Colombo was appointed the next Bishop of Mannar in November 2017.
Rev. Bishop Dr. Rayappu Joseph will be long remembered for his dedicated service to the legitimate aspirations of the Tamils and the humanitarian services he carried out to aid the desperate people until his last breath. Instilling confidence in people left abandoned, he looked after several war-affected orphans and widows in dedicated homes. In the interest of rendering service to the community, he worked for the liberation of oppressed people, transcending the limitations that his religious position bound him to.
The late Bishop always advocated the right to self-determination and justice for the Tamils. He was a champion, a legend who pursued human rights, justice, dignity and freedom for his people, reflecting his remarkable nature. The late Bishop was very open on his views during the civil war in the country. He was mostly seen as being a critic of the military’s conduct during the war. Bishop Rayappu worked in close collaboration with the Vatican, international Caritas agencies and countries of the European Union to promote peace in Sri Lanka.
May his soul rest in peace!
Raymond Rajabalan
03 April 2021.
Dr. Rayappu Joseph, the Beacon of Human Rights was born in the island of Delft on April 1940. He had his primary education at the Roman Catholic school in his place of birth followed by his studies at Murungan Maha Vidyalayam. He then joined Jaffna St. Patrick’s college where he continued his secondary education simultaneously beginning his religious studies at St. Martin’s seminary, Jaffna. He then proceeded to continue his priestly studies at St. Paul’s seminary, Trichy after which he returned to Sri Lanka to complete his studies at the National Seminary, Ampitiya. He was ordained a priest by the then Bishop of Jaffna Rt. Rev. Jerome Emilianuspillai on Dec.13.1967 at St. Mary’s Cathedral Jaffna. After a few years of serving in various parishes in Jaffna diocese he proceeded to Rome where he completed his Doctoral studies in Canon Law at the Urban University for Pontifical studies. On his return to Sri Lanka he was appointed professor at St. Francis Xavier’s seminary, Jaffna.
A few years later he was consecrated Bishop of Mannar at the Holy shrine of Our Lady of Madhu in 1992 by his predecessor, the then Bishop of Jaffna Rt. Rev. Dr. Thomas Savundranayagam. Bishop Rayappu then continued to provide great service for the Tamil community until his sudden illness in 2015. He retired from active service in early 2016 after which Emeritus Bishop of Trincomalee-Batticola Rt. Rev. Dr. Kingsley Swampillai was appointed by Pope Francis as Apostolic Administrator. A few months later, Rt. Rev Dr. Fidelis Lionel Fernando, who had been serving as Auxiliary bishop of the Archdiocese of Colombo was appointed the next Bishop of Mannar in November 2017.
Rev. Bishop Dr. Rayappu Joseph will be long remembered for his dedicated service to the legitimate aspirations of the Tamils and the humanitarian services he carried out to aid the desperate people until his last breath. Instilling confidence in people left abandoned, he looked after several war-affected orphans and widows in dedicated homes. In the interest of rendering service to the community, he worked for the liberation of oppressed people, transcending the limitations that his religious position bound him to.
The late Bishop always advocated the right to self-determination and justice for the Tamils. He was a champion, a legend who pursued human rights, justice, dignity and freedom for his people, reflecting his remarkable nature. The late Bishop was very open on his views during the civil war in the country. He was mostly seen as being a critic of the military’s conduct during the war. Bishop Rayappu worked in close collaboration with the Vatican, international Caritas agencies and countries of the European Union to promote peace in Sri Lanka.
May his soul rest in peace!
Raymond Rajabalan
03 April 2021.
Kayts Grotto Feast 2021!
14 February 2021
The Parish Priests of Kayts!
Rev. Fr. S. Gnanapragasar O.M.I.
Parish House Renovation Project!
Kayts St. Anthony's Church Parish House Renovation project is in progress with the financial support of the
Canada Kayts East Association, under the supervision of the Parish Priest Rev. Fr. S. J. Q. Jeyaranjan.
Canada Kayts East Association, under the supervision of the Parish Priest Rev. Fr. S. J. Q. Jeyaranjan.
18 December 2020.
The Parish House of St. Anthony's Church!
16th August 2020.
A commodious and healthy Kayts St. Anthony’s Parish House with two rooms and a spacious hall was built during the Period of Rev. Fr. Owen William (1911– 1913). As it was located in healthy surroundings, the European priests who served at Kayts liked to stay here. It is worthy of mentioning that Rt. Rev. Dr. Henry Joulain (1852 -1919) and Rt. Rev. Dr. Andre Theophile Melizan (1844-1905) both former Bishops of Jaffna Diocese, once served as parish priests in Kayts and were residing in this parish house. Another priest, Fr. Brown an Englishman from St. Patrick’s College, Jaffna used to occupy this presbytery during his holidays.
Former Rectors of St. Anthony’s College, Rev. Fr. A. S. Joseph, Rev. Fr. William Jesuthasan, Rev. Fr. P. J. Jeevaratnam and Rev. Fr. B. Soosaipillai also used to live in this parish house. All of these Rectors preferred to live here even though there was a Rectors’ residence within the premises of the college. The Rectors used the room on the seaside, while the Parish Priests used the other room on the Southside attached to the church.
The parish priests used to occupy the parish house only during the festive seasons such as St. Anthony’s Feast, Grotto Feast and other regular feasts celebrated at St. Anthony’s church. In the earlier days, they used to move from church to church for the particular church’s feast. Later they stopped moving and began permanently staying at St. Mary’s church. So, Anthony’s parish house was not used by anyone for a very long time, not maintained and was also damaged by the aerial shelling and the shelling from the Naval Base during the ethnic war that prevailed in Sri Lana.
Since we did not have any place to treat the priests and nuns who come to St. Anthony’s Feast or Grotto feast, we are compelled to use a portion of the church for serving them breakfast after the feasts. Even though the priests and nuns did not like this arrangement we did not have any other choice for many years. The Colombo Committee tried to build a New Parish House on an estimate of 7 Million Rupees. The foundation stone for the new building was laid by Bishop Rt. Rev. Thomas Savundaranayaam immediately after the Grotto Feast of 2015. Unfortunately the Local Government Authorities stopped the project as there was no permission to build new buildings within a certain distance from the sea according to the new law implemented after Tsunami Crisis. So the Colombo Committee gave up the plan.
Rev. Fr. P. F Rajasingham the previous parish priest of Kayts started to renovate the parish house with the permission of the Bishop of Jaffna, hoping the renovated presbytery could be used for various purposes of the parish as well as of the college. With the generous support of the parishioners and well-wishers, together with the assistance received from Gamperilia Scheme of the Government of Sri Lanka, the renovation project is in progress with the guidance and supervision of the present parish priest Rev. Fr. Mac Mayuran A. So far 1.5 million Sri Lankan Rupees has been already spent on this project and another 2 million Rupees needed to complete the project. We are glad to mention that after a very long-time arrangements were made to serve breakfast to the priests, nuns and the parishioners in the partially renovated presbytery, immediately after St. Anthony’s Feast of 2019, Grotto Feast of this year 2020 and The Church Consecration Service held on 16th August 2020.
This parish house is protected as a monument by the Archeological Department of Sri Lanka. Let us hope the generous parishioners living all over the world will definitely support to complete the renovation project of this historical ancestral building.
Former Rectors of St. Anthony’s College, Rev. Fr. A. S. Joseph, Rev. Fr. William Jesuthasan, Rev. Fr. P. J. Jeevaratnam and Rev. Fr. B. Soosaipillai also used to live in this parish house. All of these Rectors preferred to live here even though there was a Rectors’ residence within the premises of the college. The Rectors used the room on the seaside, while the Parish Priests used the other room on the Southside attached to the church.
The parish priests used to occupy the parish house only during the festive seasons such as St. Anthony’s Feast, Grotto Feast and other regular feasts celebrated at St. Anthony’s church. In the earlier days, they used to move from church to church for the particular church’s feast. Later they stopped moving and began permanently staying at St. Mary’s church. So, Anthony’s parish house was not used by anyone for a very long time, not maintained and was also damaged by the aerial shelling and the shelling from the Naval Base during the ethnic war that prevailed in Sri Lana.
Since we did not have any place to treat the priests and nuns who come to St. Anthony’s Feast or Grotto feast, we are compelled to use a portion of the church for serving them breakfast after the feasts. Even though the priests and nuns did not like this arrangement we did not have any other choice for many years. The Colombo Committee tried to build a New Parish House on an estimate of 7 Million Rupees. The foundation stone for the new building was laid by Bishop Rt. Rev. Thomas Savundaranayaam immediately after the Grotto Feast of 2015. Unfortunately the Local Government Authorities stopped the project as there was no permission to build new buildings within a certain distance from the sea according to the new law implemented after Tsunami Crisis. So the Colombo Committee gave up the plan.
Rev. Fr. P. F Rajasingham the previous parish priest of Kayts started to renovate the parish house with the permission of the Bishop of Jaffna, hoping the renovated presbytery could be used for various purposes of the parish as well as of the college. With the generous support of the parishioners and well-wishers, together with the assistance received from Gamperilia Scheme of the Government of Sri Lanka, the renovation project is in progress with the guidance and supervision of the present parish priest Rev. Fr. Mac Mayuran A. So far 1.5 million Sri Lankan Rupees has been already spent on this project and another 2 million Rupees needed to complete the project. We are glad to mention that after a very long-time arrangements were made to serve breakfast to the priests, nuns and the parishioners in the partially renovated presbytery, immediately after St. Anthony’s Feast of 2019, Grotto Feast of this year 2020 and The Church Consecration Service held on 16th August 2020.
This parish house is protected as a monument by the Archeological Department of Sri Lanka. Let us hope the generous parishioners living all over the world will definitely support to complete the renovation project of this historical ancestral building.
10 November 2020
Donation in memory of Late Mr. Emmanuel Joseph Xavier!
In loving memory of Late Mr. Emmanuel Joseph Xavier, his son Chrysanthus Sriharan Xavier’s family
donated a Yamaha PSRSX 900 Model Organ to St. Anthony’s Church, Kayts, on the occasion of the 40th death anniversary.
May his soul rest in peace!
donated a Yamaha PSRSX 900 Model Organ to St. Anthony’s Church, Kayts, on the occasion of the 40th death anniversary.
May his soul rest in peace!
|
|
தனிநாயகம் அடிகள்!
தனிநாயகம் அடிகளார் இலங்கையின் யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில், ஊர்காவற்துறையில் கரம்பொன் என்ற கிராமத்தில் தந்தை நாகநாதன் ஹென்றி ஸ்ரனிசுலாசு, சிசிலியா இராசம்மா பஸ்தியாம்பிள்ளை ஆகியோருக்குப் பிறந்தார். அடிகளாரது தந்தை நாகநாதன், மற்றும் அவரது தந்தைவழிப் பூட்டனார் தனிநாயக முதலி ஆகியோர் நெடுந்தீவைப் பிறப்பிடமாகக் கொண்டவர்கள். தனிநாயக அடிகளின் இயற்பெயர் சேவியர் நிக்கலஸ் ஸ்ரனிசுலாசு என்பதாகும். பிற்காலத்தே இவர் தமிழில் கொண்ட தீராத காதலினால் உரோமன் கத்தோலிக்க குருவாக நியமிக்கப்பட்டபோது தனது பெயரினை சேவியர் எஸ் தனிநாயகம் என்ற தமிழ்ப் பெயரினையும் சேர்த்துக் கொண்டார்.
தமிழ் மொழி இந்துக்களுக்கு மட்டும் உரியதன்று. அது சமணர், பௌத்தர், இஸ்லாமியர், கிறிஸ்தவர் என அனைத்து மதத்தவர்களுக்கும் உரிய தனித்துவமான மொழி என்று உலகம் முழுவதும் இதன் சிறப்பை தனிநாயகம் அவர்கள் எடுத்துரைத்தார்கள். இதனால் சமய சமரசம் நிலவியது. உலக ஒப்புரவு காணப்பட்டது. இயேசுநாதரின் பொறையும், புத்தரின் அகிம்சையும் நபிகள் நாயகத்தின் சகோதரத்துவமும் சைவரின் அன்பும், வைஷ்ணவரின் சரணாகதிக் கோட்பாடும் தனிநாயகம் அடிகளாரிடம் மலிந்து காணப்பட்டன என்றால் மிகையொன்றும் இல்லை.
தமிழாரய்ச்சி ஆங்கிலேயர் காலத்திற்குப் பின் விருத்தியடைந்ததென்பது தப்பான கருத்தென்பதும் 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன் வெளிவந்த தொல்காப்பியம், திருக்குறள் போன்ற நூல்கள் அதற்குச் சான்று பகர்கின்றன என்பதும் அடிகளாரின் துணிந்த கருத்தாகும். இந்நூலை எழுதிய அடிகளார் அவர்கள் இவ்வுலக வாழ்வை நீப்பதற்கு நான்கு மாதங்களுக்கு முன் அவர் நிகழ்த்திய இரு விரிவுரைகளே இந்நூலாகும் என்பதையும் தமிழிலக்கியத்திற்கு அவர் கொடுத்த இறுதிச் சொத்தாகும் என்பதையும் இந்நூலைப் படிப்போர் அவதானிக்கக் கூடியதாகவிருக்கும்.
சென்னையில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டின் பிரதம அதிதியாக வண தனிநாயகம் அடிகளார் கலந்து கொண்டமை இலங்கை வாழ் தமிழ் மக்களுக்கு ஒரு பெருமையைத் தோற்றுவித்தது. அவ்வரங்கில் அடிகளார் சுறுசுறுப்பாகவும் விவேகமாகவும் செயற்பட்டு மாநாட்டின் முன்னோடியாகவும் திகழ்ந்தமையைப் பல வட்டாரங்களிலிருந்து கிடைத்த புகழாரங்கள் சான்று பகரும்.
தனிநாயகம் அடிகளார் ஓர் அறிவாளி, ஆன்மீகவாதி. அத்துடன் ஒரு செயல் வீரன். உலகில் உள்ள தமிழர்களை, தமிழறிஞர்களை ஒன்று இணைத்த மாவீரன்! பக்திச்சுவையும் மனிதாபிமானமும், பரந்தநோக்கும், தமிழிலுள்ள ஏனைய சிறப்புகள் என்றும் குறிப்பாக தேவார, திருவாசகங்களிலும் ஆழ்வார்களின் திருப்பாடல்களிலும் பொதிந்தும் மலிந்தும் கிடக்கும் பக்தியுணர்வை நாம் வேறெங்கும் காணமுடியாத பண்டம் என்று கூறுவார். இவர் தமிழ் இனத்தின் விடிவெள்ளி. அவர் ஓர் என்றும் அழியா ஓர் நினைவுச் சிலை எனலாம். தமிழர்களின் மனதில் பதிந்துள்ள அழியாச் சின்னம் என்றே கூறலாம்.
இடைக்காலம், நவீன காலம் என்ற முக்காலங்களிலும் தமிநாராய்ச்சி எவ்வாறு தொழிற்பட்டிருகின்ற தென்பதை அடிகளார் மிக விரிவாகவும் தெளிவாகவும் விளக்கியுள்ளார். “யாதும் ஊரே யாவரும் கேளீர்” என்று அடிகளார் குறிப்பிடும் புறனானூறு அடிகளும் இங்கும் இடம் பெறுகின்றன. மிகத் தொன்மையான தமிழ் நாகரீகம் சிந்து வெளியில் ஆரம்பமாகி இந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் பரவியிருந்தது என்ற அர்ரய்ச்சிக் கருத்தை முன் வைத்தும் ஆதரித்தும் அதற்கான எடுத்துக்காட்டுக்களையும் சுட்டிக் காட்டியுள்ளார். அடிகளார் சுறுசுறுப்பாகவும் விவேகமாகவும் செயற்பட்டு தமிழ் மாநாட்டின் முன்னோடியாகவும் திகழ்ந்தமையைப் பல வட்டாரங்களிலிருந்து கிடைத்த புகழாரங்கள் சான்று பகரும். தனிநாயகம் அடிகளார் ஓர் அறிவாளி, ஆன்மீகவாதி. அத்துடன் ஒரு செயல் வீரன். உலகில் உள்ள தமிழர்களை, தமிழறிஞர்களை ஒன்று இணைத்த மாவீரன்!
தொடக்கக் கல்வியை ஊர்காவற்றுறை புனித அந்தோனியார் கல்லூரியிலும், இடைநிலைக்கல்வியை 1920 முதல் 1922 வரை யாழ்ப்பாணம் புனித பத்திரிசியார் கல்லூரி்யிலும் ஆங்கில வழிக் கல்வி பயின்றார். பின்னர் 1931 முதல் 1934 வரை கொழும்பில் புனித பேர்னாட் மறைப்பள்ளியில் சேர்ந்து இறையியல் கல்வி பயின்றார். இக்காலத்தில் ஆங்கிலம், இலத்தின், இத்தாலியம், பிரெஞ்சு, ஜெர்மன், எசுப்பானியம், போத்துக்கீயம் ஆகிய மொழிகளைக் கற்றுத் தேர்ந்தார். தொடர்ந்து உருசியம், கிரேக்கம், இபுரு, சிங்களம், தமிழ் ஆகிய மொழிகளைக் கற்றுத் தேர்ந்து ஒரு பன்மொழிப் புலவராகத் திகழ்ந்தார்.
திருவனந்தபுரம் மறைமாவட்டத்தில் பணியாற்றிய போது 1934 தொடக்கம் 1939 வரை உரோமை நகரில் வத்திக்கான் பல்கலைக்கழகம் சென்று The Carthaginian Clergy என்ற தலைப்பில் முனைவர் பட்டத்திற்கான ஆய்வுக்கட்டுரையினை எழுதி தெய்வ தத்துவத்தில் (Doctor of Divinity) பட்டம் பெற்றுக் கொண்டார். இவ்வாய்வுக் கட்டுரை 1960இல் நூல் வடிவில் வெளியானது. இங்கு படிக்கும்போதே இவருக்கு பன்நாட்டு அறிஞர்களின் தொடர்புகள் கிடைத்தது.
குருத்துவக் கல்வியை முடித்து அதில் பட்டம் பெற்ற பின்பு தென்னிந்தியா திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் வடக்கன்குளம் என்னும் ஊரில் உள்ள புனித திரேசா மடப் பாடசாலையில் 1940 முதல் 1945 வரை துணைத் தலைமை ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். முறையான தமிழைக் கற்கவேண்டும் என்ற ஆர்வம் அவருக்கு இங்கேயே தோன்றியது. பண்டிதர் குருசாமி சுப்பிரமணிய ஐயர் என்பவரிடம் தமிழ் பயில ஆரம்பித்தார். பின்னர் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்து தமிழ் இலக்கியம் படித்தார். சங்க இலக்கியம் பற்றி ஆய்வு செய்து முதுமாணிப் பட்டம் பெற்றார்.
1945ஆம் ஆண்டு தமிழ் இலக்கியத்தில் பட்டப்படிப்பிற்காக அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்து தமிழ் இலக்கியம் படித்தார். இவரது தமிழ் அறிவின் ஆழத்தினையும் முதிர்ச்சியினையும் கண்ட அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழக துணைவேந்தர் இரத்தினசாமி, மற்றும் பேராசிரியர் தெ. பொ. மீனாட்சிசுந்தரனாரும் எடுத்த முடிவினால் இளமாணிப் படிப்பு முடிக்காமலே நேரடியாக முதுகலைமாணிப் படிப்பினை மேற்கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டார். அங்கு சங்க இலக்கியம் பற்றி ஆய்வு செய்து முதுகலைக் பட்டத்தைப் பெற்றுக் கொண்டார். 1947 தொடக்கம் 1949 வரை தமிழ் இலக்கிலயத்தில் சங்ககால இலக்கியச் செய்யுளில் இயற்கை என்னும் தலைப்பில் தனது ஆய்வுக் கட்டுரையைச் சமர்ப்பித்து, எம்.லிட். பட்டத்தையும் பெற்றுக் கொண்டார். செய்த முதல் தமிழ் ஆய்வே இவரை ஆய்வுத்துறைக்கு இட்டுச்சென்று உலகத் தமிழாய்வு வரை கொண்டு சென்றது.
1952 தொடக்கம் 1961 வரை இலங்கைப் பல்கலைக்கழகத்தில் கல்வியியலில் விரிவுரையாளராகப் பணியாற்றினார். இலங்கைப் பல்கலைக்கழகத்தில் பணியாற்றிய காலத்தில் 1955 முதல் 1957 வரை இலண்டன் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழ் இலக்கியம் வழியாகக் கல்வியியல் என்னும் தலைப்பில் ஆய்வுக்கட்டுரை சமர்ப்பித்து கல்வியியலில் முனைவர் பட்டத்தினை இரண்டாவது முறையாகப் பெற்றுக் கொண்டார். 1961 முதல் 1968ஆம் ஆண்டுவரை மலேசியாவில் உள்ள மலாய் பல்கலைக்கழகத்தில் இந்தியத் துறையின் தலைவராகவும் தமிழ்த் துறையின் பீடாதிபதியாகவும் தமிழ் பேராசிரியாராகவும் பணியாற்றினார். இக்காலத்திலேயே பண்டிதர் கா. பொ. இரத்தினம் அவர்களும் இங்கு பேராசியரியராகக் கடமையாற்றினார். 1969 இல் மலேசியாவை விட்டு நீங்கியவுடன் பாரிசு மற்றும் நேப்பிள்ஸ் பல்கலைக்கழகங்களில் பேராசிரியராகப் பணியாற்றினார்.
தூத்துக்குடியில் பணியாற்றிய காலத்தில் தனிநாயகம் அடிகளார் தமிழ் இலக்கியக் கழகம் என்ற அமைப்பினை நிறுவி 1952 ஆம் ஆண்டில் Tamil Culture (தமிழ்க் கலாச்சாரம்) என்னும் ஆங்கிலக் காலாண்டு இதழை ஆரம்பித்து அதன் ஆசிரியராக 1951-1959 வரை இருந்தார். இவ்விதழ் அமெரிக்க, ஐரோப்பிய பல்கலைக்கழகங்கள் வரை சென்றடைந்தது. இதன் காரணமாக தமிழ் கற்கும் வேற்று மொழி இனத்தவர்களான சுவெலபில், பிளியோசற், அந்திரோனொவ், எமனு, குய்ப்பர், நோல்டென், மார், பொக்சர், பறோ ஆகியோர் இவ்விதழில் தொடர்ந்து தமது ஆய்வுக் கட்டுரைகளை வெளியிட்டு வந்தனர். 1961 இல் சென்னையில் "தமிழ்ப் பண்பாட்டுக் கழகம்" (Academy of Tamil Culture) என்ற அமைப்பைத் தோற்றுவித்தார். முதல் தமிழாராச்சி மகாநாட்டினைத் தொடர்ந்து மலேசியாவிலிருந்து உலகத் தமிழ் ஆய்வு மையத்தின் சார்பாக "Journal of Tamil Studies" என்னும் ஒரு இதழுக்கான ஆசிரியராக சிறிது காலம் ஆசிரியராகப் பணியாற்றி பல சிறந்த அறிஞர்களின் கட்டுரைகளை வெளிக் கொணர்ந்தார்.
தமிழ் மொழியையும் அதன் இலக்கியச் செழுமையையும் உலகில் பரப்பும் நோக்கோடு சப்பான், சிலி, பிரேசில், பெரு, மெக்சிக்கோ, எக்குவடோர், அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளுக்குப் பயணம் செய்து ஓர் ஆண்டிலேயே இருநூறிற்கும் மேற்பட்ட பேருரைகளை நிகழ்த்தி சாதனை புரிந்தார். இவ்வாறு விரிவுரைகளை நிகழ்த்தும் போது பல நாடுகளிலும் சிறப்பு பேராசிரியராகத் தமிழ்ப்பாடமும் நடத்தியுள்ளார்.
ஐரோப்பிய நாடுகளுக்குப் பயணம் செய்தபோது அங்குள்ள நூலகங்களில் பல தமிழ்க் கையெழுத்துப்பிரதி நூல்கள், மற்றும் அச்சிடப்பெற்ற தமிழ் நூல்கள் பற்றி ஆராய்ந்தார். இதன் பெறுபேறாக 1556 ஆம் ஆண்டில் தமிழில் அச்சிடப்பெற்ற Luso-Tamil Catechism (போர்த்துக்கீச-தமிழ் மொழியில் கிறித்தவம் சார்ந்த கேள்விக் கொத்து) "காட்டில்கா" (Cartilha) எனப் பெயரிடப்பட்டு வெளியிடப்பட்டது. இதனை அடிகளார் 1950 ஆம் ஆண்டில் லிஸ்பனில் கண்டெடுத்தார். அத்துடன், 1578 இல் அச்சிடப்பெற்ற தம்பிரான் வணக்கம் (Thambiran Vanakkam), 1579 இல் வெளியிடப்பட்ட "கிறித்தியானி வணக்கம்" (Kiristiani Vanakkam). முதன் முதலாக அன்ரம் டீ பெறோனீக்கா என்பவரால் தொகுக்கப்பட்ட தமிழ் - போர்த்துக்கீச மொழி அகராதி போன்றவற்றையும் கண்டெடுத்தார். அதில் பெறொனிக்கா அகராதியினை மீள்பதிப்பு செய்து அதனை முதல் தமிழாராச்சி மகாநாட்டில் மலேசியாவில் வெளியிட்டார்.
தனிநாயகம் அடிகளார் போர்த்துகலில் கண்டறிந்த Arte da Lingua Malabar என்ற கையேடே தமிழுக்காக அயலவர் எழுதிய முதல் இலக்கணக் கையேடு ஆகும். தாளில் எழுதப்பட்ட இந்தக் கையேடு என்றீக்கு அடிகளால் 1549-இல் வழங்கிய போர்த்துக்கீசிய மொழியில் அக்காலத்துத் தமிழ் மொழியை விளக்குகிறது இந்தக் கையேட்டை ஜீன் ஹைன் (Jeanne Hein) என்ற அமெரிக்கர் 2013 ஏப்ரலில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டார்.
உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம் தொடர்ச்சியாக எட்டு உலகத் தமிழாராய்ச்சி மகாநாடுகளை பல உலக நாடுகளில் நடத்தியது. அடிகளார் உயிருடன் இருந்த காலப்பகுதியில் நான்கு மகாநாடுகள் நடைபெற்றன. இவர் பொதுச் செயலாளராவிருந்து முதல் மகாநாட்டினை 1966, ஏப்ரல் 16 - 23 தேதிகளில் மலேசிய அரசின் துணையோடு பிரம்மாண்டமான முறையில் மலேசியத் தலைநகர் கோலாலம்பூரில் நடத்தினார். 1961 ஆண்டில் அவர் மலாய் பல்கலைக் கழகத்தில் இந்தியத் துறைத் தலைவராகவும் தமிழ் பேராசிரியராகவும் பணியாற்றியது மிகவும் துணைநின்றது. அப்போது அமைச்சர்களாக இருந்த வி. தி. சம்பந்தன், வி. மாணிக்கவாசகம் ஆகியோருடன் அடிகளார் பேணிய நல்லுறவால் மலேசிய அரசின் ஒத்துழைப்பும் கிடைக்கப்பெற்றது. மாநாட்டிற்கு மலேசியப் பிரதமர் துங்கு அப்துல் ரகுமான் தலைமை தாங்கினார். தமிழ்நாட்டு முதலமைச்சர் எம். பக்தவத்சலமும் கலந்து சிறப்பித்தார். புரொயென்காவின் போர்த்துக்கீச-தமிழ் அகராதியை அங்கு மீள்பதிவாக்கம் செய்து இம்மாநாட்டில் தனிநாயகம் அடிகளார் வெளியிட்டார் சென்னையில் நடந்த இரண்டாவது உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டில் முதன்மை விருந்தினராகக் கலந்து கொண்டார்.
தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் பல ஆய்வுக் கட்டுரைகளையும் நூல்களும் எழுதி வெளியிட்டார். தமிழ்த் தூது (1952) என்ற நூல் அடங்கலாக மொத்தம் 137 நூல்களை எழுதினார். அடிகாளார் எழுதிய இலக்கியக் கட்டுரைகளின் முதல் தொகுப்பு "தமிழ்த் தூது" என்பதாகும். இது 1952 ல் வெளியிடப்பட்டது. அவரது உலகப் பயணங்களின் அனுபவங்கள் "ஒரே உலகம்" என்ற தலைப்பில் 1963ஆம் ஆண்டு வெளியிட்டார். அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் அடிகளார் ஆற்றிய தொடர்ச் சொற்பொழிவு “திருவள்ளுவர்” என்ற மகுடமிடப்பெற்று 1967ல் நூலாக வெளிவந்தது. அடிகளார் எழுதிய 30 ஆய்வுக்கட்டுரைகள் தமிழ் காலாசரம் சஞ்சிகையில் வெளிவந்த 70 கட்டுரைகள் பலவேறு இதழ்களிலும் கருத்தரங்க மலர்களிலும் வெளிவந்துள்ளன.
இலங்கையிலிருந்து வெளியான சைமன் காசிச்செட்டி ஆங்கிலத்தில் எழுதிய தமிழ் புளூட்டார்க் என்ற நூலை பேராசிரியர் தெ. பொ. மீனாட்சிசுந்தரனாரைக் கொண்டு கூடுதல் செய்திகளைச் சேர்த்து பிழை களைந்து வெளியிட ஏற்பாடு செய்தார்.
The Carthaginian Clergy
Nature in the ancient poetry
Aspects of Tamil Humanism
Indian thought and Roman Stoicism
Educational thoughts in ancient Tamil literature
தமிழர் பண்பாடு நேற்றும் இன்றும் நாளையும்.
தமிழ்த்தூது
ஒரே உலகம்
திருவள்ளுவர்
உலக ஒழுக்கவியலில் திருக்குறள்.
Reference guide to Tamil studies
Tamil Studies Abroad
Tamil Culture and Civilization
இவரால் எழுதப்[பட்ட நூல்கள் ஆகும்.
அடிகளார் இறப்பதற்கு நான்கு மாதத்திற்கு முன்னர் ஏப்ரல் 1980 இல் தந்தை செல்வா நினைவுப் பேருரையை கொழும்பில் நிகழ்த்தினார். அதே ஆண்டு மே மாதம் வேலணையில் பண்டிதர் கா. பொ. இரத்தினம் அவர்கள் எழுதிய தமிழ்மறை விருந்துஎன்ற நூல் வெளியீட்டு விழாவில் பங்கேற்றார். அதன்பின், பெரிதும் உடல் நலிவுற்ற தனிநாயகம் அடிகளார், 1980 செப்டம்பர் 1 மாலை 6.30 மணியளவில் உயிர் நீத்தார்.
1981 இல் மதுரையில் நடைபெற்ற ஐந்தாவது உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டில் அடிகளாரின் மறைவுக்கு இரங்கல் தெரிவிக்கப்பட்டு அவரது சிலை ஒன்றும் தமிழகக் கல்வியமைச்சர் அரங்கநாயகம் அவர்களால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. இவரின் இறப்புக்குப் பின்னர் யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம் இவருக்குக் கலாநிதிப் பட்டம் வழங்கிக் கௌரவித்தது
நெடுந்தீவு மக்கள் தமது மண்ணின் மைந்தனாகிய தனிநாயகம் அடிகளுக்கு ஆளுயர சிலை அமைத்துள்ளனர். 1981ஆம் ஆண்டு யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம் தனிநாயக அடிகளின் தமிழ்ச் சேவையினை நினைவு கூர்ந்து பேராசிரியர் சு. வித்தியானந்தன் துணைவேந்தராகப் பணியாற்றியபோது அவருக்கு இறப்புக்குப் பின்னரான கௌரவ கலாநிதிப் பட்டம் வழங்கிக் கௌரவித்தது. சென்னையில் 2013 பெப்ரவரி 16 அன்று தனிநாயக அடிகளாரின் நினைவை போற்றும் வகையில் நூற்றாண்டு தொடக்க விழா நடைபெற்றது.
அடிகளாரின் பெயரைக் கேட்கின்றபோதெல்லாம் நமக்கு நினைவில் வருவது தமிழ்க்கலாசாரம் என்னும் முத்திங்கள் ஏடும் 1968ம் ஆண்டில் சென்னையில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடுமே என்பதில் ஐயமில்லை.
தனிநாயகம் அடிகளார் போர்த்துகலில் கண்டறிந்த Arte da Lingua Malabar என்ற கையேடே தமிழுக்காக அயலவர் எழுதிய முதல் இலக்கணக் கையேடு ஆகும். தாளில் எழுதப்பட்ட இந்தக் கையேடு என்றீக்கு அடிகளால் 1549-இல் வழங்கிய போர்த்துக்கீசிய மொழியில் அக்காலத்துத் தமிழ் மொழியை விளக்குகிறது. இந்தக் கையேட்டை ஜீன் ஹைன் (Jeanne Hein) என்ற அமெரிக்கர் 2013 ஏப்ரலில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டார். தாய்லாந்து மன்னரின் முடிசூட்டு விழாவில் பாடும் பாடல் திருவாசகத்திலுள்ள திருவெம்பாவையிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை என்பதை உலகுக்கு அறிவித்தார். 1954-ம் ஆண்டு தாய்லாந்து சென்ற போது அங்கு பாடப்பட்ட பாடல் இது.
“ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அரும்பெருஞ்
சோதியை யாம்பாடக் கேட்டேயும் வாந்தடய்கண்
மாதே வளருதியோ வன்சேவியோ நின்செவிதான்
மாதேவன் வார்கழல்கள் வாழ்த்திய வாழ்த்தொலிபோய்
வீதியாய்க் கேட்டாலுமே விம்மி விம்மி மெய்மறந்து…”
இப்பாடல்களை அடிகளார்க்குப் படித்துக் காட்டிய தாய்லாந்து நாட்டு அரச குரு தாய்லாந்து மொழியிலும் கிரந்தந்திலும் எழுதப்பட்டிருந்த சில ஏடுகளையும் காட்டினார். தாய்லாந்தில் பின்பற்றப்பட்ட இந்து சமயமும், புத்த சமயமும் இந்தியாவிலிருந்து சென்றவைகள் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். தாய்லாந்து நாட்டிற்கும் தமிழகத்திற்கும் உள்ள தொடர்பினை முதன் முதலில் அறிந்து தெரிவித்தவர் தனிநாயகம் அடிகளாரே ஆவார்.
மலாயாவையும் தாய்லாந்தையும் இணைக்கும் நீண்ட குறுகிய இடப்பரப்பில் அமைந்துள்ள ‘தாக்குவப்பா’ என்னும் இடமே சிலப்பதிகாரம் காட்டும் ‘தக்கோலம்’ என்பது அடிகளாரின் கண்டுபிடிப்பு. மேலும் அம்மாவட்டத்தில் மணிக் கிராமத்தார் பற்றிய கல்வெட்டொன்று கண்டுபிடிக்கப்பட்டதும், அங்குள்ள இடப்பெயர்களும் சிவபெருமானின் பழைய சிலையும் தமிழ் கலைத் தொடர்பைக் காட்டுவதும் அடிகளாரின் கருத்துக்கு வலு சேர்க்கின்றன.
தமிழ்பணி செய்யவே இறைவன் தன்னை அழைக்கின்றான் என்று உறுதியாக நம்பிய அடிகளார்…
“என்னை நன்றாய் இறைவன் படைத்தனன்
தன்னை நன்றாய் தமிழ் செய்யுமாறே”
என்னும் திருமூலரின் வரிகளைச் சொல்லி தம் உரையை முடிப்பார் அடிகளார் முதல் உலகத் தமிழ் மாநாட்டின் முதல் அமர்வுக்கு அவர் தலைமை தாங்கிய போது மேற்கூறிய வரிகளைக் கூறிய பின்னரே ஆங்கிலத்தில் தம் உரையைத் தொடர்ந்தார்.
இரண்டாவது உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாடு: சென்னையில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டின் முதன்மை விருந்தினராக தனிநாயகம் அடிகளார் கலந்து கொண்டமை இலங்கை வாழ் தமிழ் மக்களுக்கு ஒரு பெருமையைத் தோற்றுவித்தது.
1970 ஆம் ஆண்டு ஜீலை 15-18 தேதிகளில் பிரான்சு நாட்டு தலைநகர் பாரீஸில் நடைபெற்றது. 1974-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 3 – 9 தேதிகளில் யாழ்பாணத்தில் நான்காம் உலக தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடு நடைபெற்றது. அவ்வரங்குகளில் அடிகளார் சுறுசுறுப்பாகவும் விவேகமாகவும் செயற்பட்டு மாநாட்டின் முன்னோடியாகவும் திகழ்ந்தமையைப் பல வட்டாரங்களிலிருந்து கிடைத்த புகழாரங்கள் சான்று பகரும்.
திருவள்ளுவரை கிரேக்கத் தத்துவ ஞானிகளான பிளேட்டோ, அரிஸ்டாட்டில் போன்றோருடன் ஒப்பிட்டுக்காட்டி வள்ளுவம் மேற்கத்திய தத்துவங்களைக் காட்டிலும் மேலோங்கி நிற்பதை சான்றுகள் மூலம் விளக்கினார். சமஸ்கிருதம், பாலி மொழி இலக்கியங்கள் பெரும்பாலும் சமயப்பின்னணியில் எழுஅடிகளார் 1980 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி மாலை 6.30 மணியளவில் உயிர் நீத்தார்.தப்பட்டவைகளே. ஆனால், பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள் மட்டுமே சமய சார்பற்று தனித்து விளங்கியதையும், இதன் மூலமாகவே தமிழ் இலக்கியம் வேறு எந்த மொழிக்கும் கடன்பட்டதில்லை என்பதையும் இந்த உலகிற்கு ஆய்வுகள் மூலம் விளக்கினார்.
தமிழாய்வுக் கட்டுரைகளைத் தமிழில் மட்டும் படைத்தால் போதாது அவை ஆங்கிலத்திலும் வடிக்கப்பட்டால் தான் உலக அரங்கினைச் சென்றடைய முடியும் என்பதால் தமிழாய்வுக்காக ஆங்கில இதழ் ஒன்று வெளியிடப்படுவது அவசியம் என்பதைஅன்றே உணர்ந்தவர் . அவரின் பன்னிரெண்டாவது வயதில் அவரின் தாயார் இறந்தார். அதன் பின்னர் அவர் தான் ஒரு குருவானவராக வரவேண்டும் என எண்ணினார். இதற்குக் காரணம் தோல்ஸ்டோய் என்பவரின் உயிர்ப்பு என்ற நாவல் தன்னுடைய உள்ளத்திலே ஏற்படுத்திய தாக்கம் தான் காரணம் என்று தெரிவித்தார். அந்த வாக்கியம் “ஒரேயொரு முறை தான் இவ்வுலகில் நான் பயணிப்பேன். இக்காலத்தில் ஏதாவதொரு நற்செயலை என்னால் செய்ய முடியும் என்றால், இன்னொரு உயிருக்கு என்னால் அன்பு காட்ட முடியும் என்றால், அதை நான் இப்போதே செய்யப் போகிறேன். ஏனென்றால், மீண்டும் ஒரு தடவை இவ்வுலகில் நான் கால் பதிக்க மாட்டேன்” என்பதே அந்த வாக்கியம்.
1931ஆம் ஆண்டு தனது குருத்துவக் கல்வியை மேற்கொள்வதற்காக கொழும்பிலுள்ள பேணாட் குருமடத்திற்குச் சென்றார். அங்கே மெய்யியலைக் கற்றதுடன், உயிரோட்டமுள்ள ஓர் எழுத்தாளனாகவும் திகழ்ந்தார். உரோமாபுரிக்குச் சென்று இறையியல் கல்வியைத் தொடர அவருக்கு வாய்ப்புக் கிடைத்தது. இதேவேளை, அவரை ஆதரித்த கியோமர் ஆண்டகை அவரை தொடர்ந்து ஆதரிக்க மறுத்து விட்டார். இந்த வேளையில் அவருக்கு ஆதரவு தெரிவித்தவரகள் யாழ். சென் பத்திரிசியார் கல்லூரி அதிபர் சாள்ஸ் மத்தியுஸ் அடிகளார் மற்றும் சாள்ஸ் லோங் அடிகளார் ஆவர். இவர்களின் ஆதரவுடன் கேரளாவில் உள்ள சீரோ மலங்கார் ஆயரான மேதகு மார் இவானியூஸ் ஆண்டகை அவர்கள் சேவியர் அவர்களை உரோமாபுரிக்கு அனுப்பி வைத்தார்.
1934ஆம் ஆண்டு 21 வயதான சேவியர், தனது இறையியல் கல்வியை தொடர்வதற்காக கடல் வழியாக உரோமாபுரிக்கு பயணமானார். 1938 மார்ச் 19ஆம் திகதி உரோமாபுரியில் குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். இக்காலகட்டத்திலேயே தமிழ் மொழி மீதான ஆர்வம் அவருக்கு ஏற்பட்டது. அங்கே வீரமாமுனிவர் கழகத்தில் இணைந்து பணியாற்றத் தொடங்கினார். அத்துடன் வத்திக்கான் வானொலியிலும் தமிழ் மொழி பிரிவில் பணியாற்றினார். 1939ஆம் ஆண்டு ரோமில் தனது இறையியற் கல்லூரியை நிறைவு செய்த சேவியர் தன்னை ரோமாபுரிக்கு அனுப்பி வைத்த இவானியூஸ் ஆண்டகையின் மறைமாவட்டத்திலே பணியாற்றுவதற்காக கேரளா, திருவனந்தபுரம் சென்றார். அங்கு பணியாற்றுவது அவருக்கு ஒத்துவரவில்லை. இதனால் தனிநாயம் அடிகளார் இவானியூஸ் ஆண்டகையின் அனுமதியில்லாமலே உரோமாபுரிக்கு மீண்டும் செல்வதற்குத் தீர்மானித்தார். பின்னர் மேதகு திபூஸியஸ் ஆண்டகை அவர்களின் மறைமாவட்டமான தூத்துக்குடியில் சேவியர் அவர்கள் தனது குருத்துவப் பணியைத் தொடர உரோமாபுரியிலுள்ள அவரது பேராசிரியர் அவருக்கு வழிசமைத்துக் கொடுத்தனர்.
1941ஆம் ஆண்டு சேவியர் அவர்கள் தனக்கு தமிழ்ப் பெயரை சூட்டுவதற்கு விரும்பி தனது தந்தையுடன் கலந்தாலோசித்து தந்தை வழி மூதாதையாரான தனிநாயகம் என்ற பெயரை சூட்டிக் கொண்டார்.
https://youtu.be/D8vaDes4pQ8 இது 1968ம் ஆண்டு தமிழாராச்சி மாநாடு நடந்த வீடியோ
மறக்காமல் பார்த்து மகிழுங்கள்.
இப்படியாக தமிழால் தமிழ் வளர்த்த அடிகளார் 1980 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி மாலை 6.30 மணியளவில் உயிர் நீத்தார்.
Manikkavasagar Vaitialingam
தமிழ் மொழி இந்துக்களுக்கு மட்டும் உரியதன்று. அது சமணர், பௌத்தர், இஸ்லாமியர், கிறிஸ்தவர் என அனைத்து மதத்தவர்களுக்கும் உரிய தனித்துவமான மொழி என்று உலகம் முழுவதும் இதன் சிறப்பை தனிநாயகம் அவர்கள் எடுத்துரைத்தார்கள். இதனால் சமய சமரசம் நிலவியது. உலக ஒப்புரவு காணப்பட்டது. இயேசுநாதரின் பொறையும், புத்தரின் அகிம்சையும் நபிகள் நாயகத்தின் சகோதரத்துவமும் சைவரின் அன்பும், வைஷ்ணவரின் சரணாகதிக் கோட்பாடும் தனிநாயகம் அடிகளாரிடம் மலிந்து காணப்பட்டன என்றால் மிகையொன்றும் இல்லை.
தமிழாரய்ச்சி ஆங்கிலேயர் காலத்திற்குப் பின் விருத்தியடைந்ததென்பது தப்பான கருத்தென்பதும் 1500 ஆண்டுகளுக்கு முன் வெளிவந்த தொல்காப்பியம், திருக்குறள் போன்ற நூல்கள் அதற்குச் சான்று பகர்கின்றன என்பதும் அடிகளாரின் துணிந்த கருத்தாகும். இந்நூலை எழுதிய அடிகளார் அவர்கள் இவ்வுலக வாழ்வை நீப்பதற்கு நான்கு மாதங்களுக்கு முன் அவர் நிகழ்த்திய இரு விரிவுரைகளே இந்நூலாகும் என்பதையும் தமிழிலக்கியத்திற்கு அவர் கொடுத்த இறுதிச் சொத்தாகும் என்பதையும் இந்நூலைப் படிப்போர் அவதானிக்கக் கூடியதாகவிருக்கும்.
சென்னையில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டின் பிரதம அதிதியாக வண தனிநாயகம் அடிகளார் கலந்து கொண்டமை இலங்கை வாழ் தமிழ் மக்களுக்கு ஒரு பெருமையைத் தோற்றுவித்தது. அவ்வரங்கில் அடிகளார் சுறுசுறுப்பாகவும் விவேகமாகவும் செயற்பட்டு மாநாட்டின் முன்னோடியாகவும் திகழ்ந்தமையைப் பல வட்டாரங்களிலிருந்து கிடைத்த புகழாரங்கள் சான்று பகரும்.
தனிநாயகம் அடிகளார் ஓர் அறிவாளி, ஆன்மீகவாதி. அத்துடன் ஒரு செயல் வீரன். உலகில் உள்ள தமிழர்களை, தமிழறிஞர்களை ஒன்று இணைத்த மாவீரன்! பக்திச்சுவையும் மனிதாபிமானமும், பரந்தநோக்கும், தமிழிலுள்ள ஏனைய சிறப்புகள் என்றும் குறிப்பாக தேவார, திருவாசகங்களிலும் ஆழ்வார்களின் திருப்பாடல்களிலும் பொதிந்தும் மலிந்தும் கிடக்கும் பக்தியுணர்வை நாம் வேறெங்கும் காணமுடியாத பண்டம் என்று கூறுவார். இவர் தமிழ் இனத்தின் விடிவெள்ளி. அவர் ஓர் என்றும் அழியா ஓர் நினைவுச் சிலை எனலாம். தமிழர்களின் மனதில் பதிந்துள்ள அழியாச் சின்னம் என்றே கூறலாம்.
இடைக்காலம், நவீன காலம் என்ற முக்காலங்களிலும் தமிநாராய்ச்சி எவ்வாறு தொழிற்பட்டிருகின்ற தென்பதை அடிகளார் மிக விரிவாகவும் தெளிவாகவும் விளக்கியுள்ளார். “யாதும் ஊரே யாவரும் கேளீர்” என்று அடிகளார் குறிப்பிடும் புறனானூறு அடிகளும் இங்கும் இடம் பெறுகின்றன. மிகத் தொன்மையான தமிழ் நாகரீகம் சிந்து வெளியில் ஆரம்பமாகி இந்தியாவிலும் இலங்கையிலும் பரவியிருந்தது என்ற அர்ரய்ச்சிக் கருத்தை முன் வைத்தும் ஆதரித்தும் அதற்கான எடுத்துக்காட்டுக்களையும் சுட்டிக் காட்டியுள்ளார். அடிகளார் சுறுசுறுப்பாகவும் விவேகமாகவும் செயற்பட்டு தமிழ் மாநாட்டின் முன்னோடியாகவும் திகழ்ந்தமையைப் பல வட்டாரங்களிலிருந்து கிடைத்த புகழாரங்கள் சான்று பகரும். தனிநாயகம் அடிகளார் ஓர் அறிவாளி, ஆன்மீகவாதி. அத்துடன் ஒரு செயல் வீரன். உலகில் உள்ள தமிழர்களை, தமிழறிஞர்களை ஒன்று இணைத்த மாவீரன்!
தொடக்கக் கல்வியை ஊர்காவற்றுறை புனித அந்தோனியார் கல்லூரியிலும், இடைநிலைக்கல்வியை 1920 முதல் 1922 வரை யாழ்ப்பாணம் புனித பத்திரிசியார் கல்லூரி்யிலும் ஆங்கில வழிக் கல்வி பயின்றார். பின்னர் 1931 முதல் 1934 வரை கொழும்பில் புனித பேர்னாட் மறைப்பள்ளியில் சேர்ந்து இறையியல் கல்வி பயின்றார். இக்காலத்தில் ஆங்கிலம், இலத்தின், இத்தாலியம், பிரெஞ்சு, ஜெர்மன், எசுப்பானியம், போத்துக்கீயம் ஆகிய மொழிகளைக் கற்றுத் தேர்ந்தார். தொடர்ந்து உருசியம், கிரேக்கம், இபுரு, சிங்களம், தமிழ் ஆகிய மொழிகளைக் கற்றுத் தேர்ந்து ஒரு பன்மொழிப் புலவராகத் திகழ்ந்தார்.
திருவனந்தபுரம் மறைமாவட்டத்தில் பணியாற்றிய போது 1934 தொடக்கம் 1939 வரை உரோமை நகரில் வத்திக்கான் பல்கலைக்கழகம் சென்று The Carthaginian Clergy என்ற தலைப்பில் முனைவர் பட்டத்திற்கான ஆய்வுக்கட்டுரையினை எழுதி தெய்வ தத்துவத்தில் (Doctor of Divinity) பட்டம் பெற்றுக் கொண்டார். இவ்வாய்வுக் கட்டுரை 1960இல் நூல் வடிவில் வெளியானது. இங்கு படிக்கும்போதே இவருக்கு பன்நாட்டு அறிஞர்களின் தொடர்புகள் கிடைத்தது.
குருத்துவக் கல்வியை முடித்து அதில் பட்டம் பெற்ற பின்பு தென்னிந்தியா திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் வடக்கன்குளம் என்னும் ஊரில் உள்ள புனித திரேசா மடப் பாடசாலையில் 1940 முதல் 1945 வரை துணைத் தலைமை ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். முறையான தமிழைக் கற்கவேண்டும் என்ற ஆர்வம் அவருக்கு இங்கேயே தோன்றியது. பண்டிதர் குருசாமி சுப்பிரமணிய ஐயர் என்பவரிடம் தமிழ் பயில ஆரம்பித்தார். பின்னர் அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்து தமிழ் இலக்கியம் படித்தார். சங்க இலக்கியம் பற்றி ஆய்வு செய்து முதுமாணிப் பட்டம் பெற்றார்.
1945ஆம் ஆண்டு தமிழ் இலக்கியத்தில் பட்டப்படிப்பிற்காக அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் சேர்ந்து தமிழ் இலக்கியம் படித்தார். இவரது தமிழ் அறிவின் ஆழத்தினையும் முதிர்ச்சியினையும் கண்ட அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழக துணைவேந்தர் இரத்தினசாமி, மற்றும் பேராசிரியர் தெ. பொ. மீனாட்சிசுந்தரனாரும் எடுத்த முடிவினால் இளமாணிப் படிப்பு முடிக்காமலே நேரடியாக முதுகலைமாணிப் படிப்பினை மேற்கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டார். அங்கு சங்க இலக்கியம் பற்றி ஆய்வு செய்து முதுகலைக் பட்டத்தைப் பெற்றுக் கொண்டார். 1947 தொடக்கம் 1949 வரை தமிழ் இலக்கிலயத்தில் சங்ககால இலக்கியச் செய்யுளில் இயற்கை என்னும் தலைப்பில் தனது ஆய்வுக் கட்டுரையைச் சமர்ப்பித்து, எம்.லிட். பட்டத்தையும் பெற்றுக் கொண்டார். செய்த முதல் தமிழ் ஆய்வே இவரை ஆய்வுத்துறைக்கு இட்டுச்சென்று உலகத் தமிழாய்வு வரை கொண்டு சென்றது.
1952 தொடக்கம் 1961 வரை இலங்கைப் பல்கலைக்கழகத்தில் கல்வியியலில் விரிவுரையாளராகப் பணியாற்றினார். இலங்கைப் பல்கலைக்கழகத்தில் பணியாற்றிய காலத்தில் 1955 முதல் 1957 வரை இலண்டன் பல்கலைக்கழகத்தில் தமிழ் இலக்கியம் வழியாகக் கல்வியியல் என்னும் தலைப்பில் ஆய்வுக்கட்டுரை சமர்ப்பித்து கல்வியியலில் முனைவர் பட்டத்தினை இரண்டாவது முறையாகப் பெற்றுக் கொண்டார். 1961 முதல் 1968ஆம் ஆண்டுவரை மலேசியாவில் உள்ள மலாய் பல்கலைக்கழகத்தில் இந்தியத் துறையின் தலைவராகவும் தமிழ்த் துறையின் பீடாதிபதியாகவும் தமிழ் பேராசிரியாராகவும் பணியாற்றினார். இக்காலத்திலேயே பண்டிதர் கா. பொ. இரத்தினம் அவர்களும் இங்கு பேராசியரியராகக் கடமையாற்றினார். 1969 இல் மலேசியாவை விட்டு நீங்கியவுடன் பாரிசு மற்றும் நேப்பிள்ஸ் பல்கலைக்கழகங்களில் பேராசிரியராகப் பணியாற்றினார்.
தூத்துக்குடியில் பணியாற்றிய காலத்தில் தனிநாயகம் அடிகளார் தமிழ் இலக்கியக் கழகம் என்ற அமைப்பினை நிறுவி 1952 ஆம் ஆண்டில் Tamil Culture (தமிழ்க் கலாச்சாரம்) என்னும் ஆங்கிலக் காலாண்டு இதழை ஆரம்பித்து அதன் ஆசிரியராக 1951-1959 வரை இருந்தார். இவ்விதழ் அமெரிக்க, ஐரோப்பிய பல்கலைக்கழகங்கள் வரை சென்றடைந்தது. இதன் காரணமாக தமிழ் கற்கும் வேற்று மொழி இனத்தவர்களான சுவெலபில், பிளியோசற், அந்திரோனொவ், எமனு, குய்ப்பர், நோல்டென், மார், பொக்சர், பறோ ஆகியோர் இவ்விதழில் தொடர்ந்து தமது ஆய்வுக் கட்டுரைகளை வெளியிட்டு வந்தனர். 1961 இல் சென்னையில் "தமிழ்ப் பண்பாட்டுக் கழகம்" (Academy of Tamil Culture) என்ற அமைப்பைத் தோற்றுவித்தார். முதல் தமிழாராச்சி மகாநாட்டினைத் தொடர்ந்து மலேசியாவிலிருந்து உலகத் தமிழ் ஆய்வு மையத்தின் சார்பாக "Journal of Tamil Studies" என்னும் ஒரு இதழுக்கான ஆசிரியராக சிறிது காலம் ஆசிரியராகப் பணியாற்றி பல சிறந்த அறிஞர்களின் கட்டுரைகளை வெளிக் கொணர்ந்தார்.
தமிழ் மொழியையும் அதன் இலக்கியச் செழுமையையும் உலகில் பரப்பும் நோக்கோடு சப்பான், சிலி, பிரேசில், பெரு, மெக்சிக்கோ, எக்குவடோர், அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளுக்குப் பயணம் செய்து ஓர் ஆண்டிலேயே இருநூறிற்கும் மேற்பட்ட பேருரைகளை நிகழ்த்தி சாதனை புரிந்தார். இவ்வாறு விரிவுரைகளை நிகழ்த்தும் போது பல நாடுகளிலும் சிறப்பு பேராசிரியராகத் தமிழ்ப்பாடமும் நடத்தியுள்ளார்.
ஐரோப்பிய நாடுகளுக்குப் பயணம் செய்தபோது அங்குள்ள நூலகங்களில் பல தமிழ்க் கையெழுத்துப்பிரதி நூல்கள், மற்றும் அச்சிடப்பெற்ற தமிழ் நூல்கள் பற்றி ஆராய்ந்தார். இதன் பெறுபேறாக 1556 ஆம் ஆண்டில் தமிழில் அச்சிடப்பெற்ற Luso-Tamil Catechism (போர்த்துக்கீச-தமிழ் மொழியில் கிறித்தவம் சார்ந்த கேள்விக் கொத்து) "காட்டில்கா" (Cartilha) எனப் பெயரிடப்பட்டு வெளியிடப்பட்டது. இதனை அடிகளார் 1950 ஆம் ஆண்டில் லிஸ்பனில் கண்டெடுத்தார். அத்துடன், 1578 இல் அச்சிடப்பெற்ற தம்பிரான் வணக்கம் (Thambiran Vanakkam), 1579 இல் வெளியிடப்பட்ட "கிறித்தியானி வணக்கம்" (Kiristiani Vanakkam). முதன் முதலாக அன்ரம் டீ பெறோனீக்கா என்பவரால் தொகுக்கப்பட்ட தமிழ் - போர்த்துக்கீச மொழி அகராதி போன்றவற்றையும் கண்டெடுத்தார். அதில் பெறொனிக்கா அகராதியினை மீள்பதிப்பு செய்து அதனை முதல் தமிழாராச்சி மகாநாட்டில் மலேசியாவில் வெளியிட்டார்.
தனிநாயகம் அடிகளார் போர்த்துகலில் கண்டறிந்த Arte da Lingua Malabar என்ற கையேடே தமிழுக்காக அயலவர் எழுதிய முதல் இலக்கணக் கையேடு ஆகும். தாளில் எழுதப்பட்ட இந்தக் கையேடு என்றீக்கு அடிகளால் 1549-இல் வழங்கிய போர்த்துக்கீசிய மொழியில் அக்காலத்துத் தமிழ் மொழியை விளக்குகிறது இந்தக் கையேட்டை ஜீன் ஹைன் (Jeanne Hein) என்ற அமெரிக்கர் 2013 ஏப்ரலில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டார்.
உலகத் தமிழாராய்ச்சி நிறுவனம் தொடர்ச்சியாக எட்டு உலகத் தமிழாராய்ச்சி மகாநாடுகளை பல உலக நாடுகளில் நடத்தியது. அடிகளார் உயிருடன் இருந்த காலப்பகுதியில் நான்கு மகாநாடுகள் நடைபெற்றன. இவர் பொதுச் செயலாளராவிருந்து முதல் மகாநாட்டினை 1966, ஏப்ரல் 16 - 23 தேதிகளில் மலேசிய அரசின் துணையோடு பிரம்மாண்டமான முறையில் மலேசியத் தலைநகர் கோலாலம்பூரில் நடத்தினார். 1961 ஆண்டில் அவர் மலாய் பல்கலைக் கழகத்தில் இந்தியத் துறைத் தலைவராகவும் தமிழ் பேராசிரியராகவும் பணியாற்றியது மிகவும் துணைநின்றது. அப்போது அமைச்சர்களாக இருந்த வி. தி. சம்பந்தன், வி. மாணிக்கவாசகம் ஆகியோருடன் அடிகளார் பேணிய நல்லுறவால் மலேசிய அரசின் ஒத்துழைப்பும் கிடைக்கப்பெற்றது. மாநாட்டிற்கு மலேசியப் பிரதமர் துங்கு அப்துல் ரகுமான் தலைமை தாங்கினார். தமிழ்நாட்டு முதலமைச்சர் எம். பக்தவத்சலமும் கலந்து சிறப்பித்தார். புரொயென்காவின் போர்த்துக்கீச-தமிழ் அகராதியை அங்கு மீள்பதிவாக்கம் செய்து இம்மாநாட்டில் தனிநாயகம் அடிகளார் வெளியிட்டார் சென்னையில் நடந்த இரண்டாவது உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டில் முதன்மை விருந்தினராகக் கலந்து கொண்டார்.
தமிழிலும் ஆங்கிலத்திலும் பல ஆய்வுக் கட்டுரைகளையும் நூல்களும் எழுதி வெளியிட்டார். தமிழ்த் தூது (1952) என்ற நூல் அடங்கலாக மொத்தம் 137 நூல்களை எழுதினார். அடிகாளார் எழுதிய இலக்கியக் கட்டுரைகளின் முதல் தொகுப்பு "தமிழ்த் தூது" என்பதாகும். இது 1952 ல் வெளியிடப்பட்டது. அவரது உலகப் பயணங்களின் அனுபவங்கள் "ஒரே உலகம்" என்ற தலைப்பில் 1963ஆம் ஆண்டு வெளியிட்டார். அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் அடிகளார் ஆற்றிய தொடர்ச் சொற்பொழிவு “திருவள்ளுவர்” என்ற மகுடமிடப்பெற்று 1967ல் நூலாக வெளிவந்தது. அடிகளார் எழுதிய 30 ஆய்வுக்கட்டுரைகள் தமிழ் காலாசரம் சஞ்சிகையில் வெளிவந்த 70 கட்டுரைகள் பலவேறு இதழ்களிலும் கருத்தரங்க மலர்களிலும் வெளிவந்துள்ளன.
இலங்கையிலிருந்து வெளியான சைமன் காசிச்செட்டி ஆங்கிலத்தில் எழுதிய தமிழ் புளூட்டார்க் என்ற நூலை பேராசிரியர் தெ. பொ. மீனாட்சிசுந்தரனாரைக் கொண்டு கூடுதல் செய்திகளைச் சேர்த்து பிழை களைந்து வெளியிட ஏற்பாடு செய்தார்.
The Carthaginian Clergy
Nature in the ancient poetry
Aspects of Tamil Humanism
Indian thought and Roman Stoicism
Educational thoughts in ancient Tamil literature
தமிழர் பண்பாடு நேற்றும் இன்றும் நாளையும்.
தமிழ்த்தூது
ஒரே உலகம்
திருவள்ளுவர்
உலக ஒழுக்கவியலில் திருக்குறள்.
Reference guide to Tamil studies
Tamil Studies Abroad
Tamil Culture and Civilization
இவரால் எழுதப்[பட்ட நூல்கள் ஆகும்.
அடிகளார் இறப்பதற்கு நான்கு மாதத்திற்கு முன்னர் ஏப்ரல் 1980 இல் தந்தை செல்வா நினைவுப் பேருரையை கொழும்பில் நிகழ்த்தினார். அதே ஆண்டு மே மாதம் வேலணையில் பண்டிதர் கா. பொ. இரத்தினம் அவர்கள் எழுதிய தமிழ்மறை விருந்துஎன்ற நூல் வெளியீட்டு விழாவில் பங்கேற்றார். அதன்பின், பெரிதும் உடல் நலிவுற்ற தனிநாயகம் அடிகளார், 1980 செப்டம்பர் 1 மாலை 6.30 மணியளவில் உயிர் நீத்தார்.
1981 இல் மதுரையில் நடைபெற்ற ஐந்தாவது உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டில் அடிகளாரின் மறைவுக்கு இரங்கல் தெரிவிக்கப்பட்டு அவரது சிலை ஒன்றும் தமிழகக் கல்வியமைச்சர் அரங்கநாயகம் அவர்களால் திறந்து வைக்கப்பட்டது. இவரின் இறப்புக்குப் பின்னர் யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம் இவருக்குக் கலாநிதிப் பட்டம் வழங்கிக் கௌரவித்தது
நெடுந்தீவு மக்கள் தமது மண்ணின் மைந்தனாகிய தனிநாயகம் அடிகளுக்கு ஆளுயர சிலை அமைத்துள்ளனர். 1981ஆம் ஆண்டு யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகம் தனிநாயக அடிகளின் தமிழ்ச் சேவையினை நினைவு கூர்ந்து பேராசிரியர் சு. வித்தியானந்தன் துணைவேந்தராகப் பணியாற்றியபோது அவருக்கு இறப்புக்குப் பின்னரான கௌரவ கலாநிதிப் பட்டம் வழங்கிக் கௌரவித்தது. சென்னையில் 2013 பெப்ரவரி 16 அன்று தனிநாயக அடிகளாரின் நினைவை போற்றும் வகையில் நூற்றாண்டு தொடக்க விழா நடைபெற்றது.
அடிகளாரின் பெயரைக் கேட்கின்றபோதெல்லாம் நமக்கு நினைவில் வருவது தமிழ்க்கலாசாரம் என்னும் முத்திங்கள் ஏடும் 1968ம் ஆண்டில் சென்னையில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடுமே என்பதில் ஐயமில்லை.
தனிநாயகம் அடிகளார் போர்த்துகலில் கண்டறிந்த Arte da Lingua Malabar என்ற கையேடே தமிழுக்காக அயலவர் எழுதிய முதல் இலக்கணக் கையேடு ஆகும். தாளில் எழுதப்பட்ட இந்தக் கையேடு என்றீக்கு அடிகளால் 1549-இல் வழங்கிய போர்த்துக்கீசிய மொழியில் அக்காலத்துத் தமிழ் மொழியை விளக்குகிறது. இந்தக் கையேட்டை ஜீன் ஹைன் (Jeanne Hein) என்ற அமெரிக்கர் 2013 ஏப்ரலில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து வெளியிட்டார். தாய்லாந்து மன்னரின் முடிசூட்டு விழாவில் பாடும் பாடல் திருவாசகத்திலுள்ள திருவெம்பாவையிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை என்பதை உலகுக்கு அறிவித்தார். 1954-ம் ஆண்டு தாய்லாந்து சென்ற போது அங்கு பாடப்பட்ட பாடல் இது.
“ஆதியும் அந்தமும் இல்லா அரும்பெருஞ்
சோதியை யாம்பாடக் கேட்டேயும் வாந்தடய்கண்
மாதே வளருதியோ வன்சேவியோ நின்செவிதான்
மாதேவன் வார்கழல்கள் வாழ்த்திய வாழ்த்தொலிபோய்
வீதியாய்க் கேட்டாலுமே விம்மி விம்மி மெய்மறந்து…”
இப்பாடல்களை அடிகளார்க்குப் படித்துக் காட்டிய தாய்லாந்து நாட்டு அரச குரு தாய்லாந்து மொழியிலும் கிரந்தந்திலும் எழுதப்பட்டிருந்த சில ஏடுகளையும் காட்டினார். தாய்லாந்தில் பின்பற்றப்பட்ட இந்து சமயமும், புத்த சமயமும் இந்தியாவிலிருந்து சென்றவைகள் என்பதை நாம் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். தாய்லாந்து நாட்டிற்கும் தமிழகத்திற்கும் உள்ள தொடர்பினை முதன் முதலில் அறிந்து தெரிவித்தவர் தனிநாயகம் அடிகளாரே ஆவார்.
மலாயாவையும் தாய்லாந்தையும் இணைக்கும் நீண்ட குறுகிய இடப்பரப்பில் அமைந்துள்ள ‘தாக்குவப்பா’ என்னும் இடமே சிலப்பதிகாரம் காட்டும் ‘தக்கோலம்’ என்பது அடிகளாரின் கண்டுபிடிப்பு. மேலும் அம்மாவட்டத்தில் மணிக் கிராமத்தார் பற்றிய கல்வெட்டொன்று கண்டுபிடிக்கப்பட்டதும், அங்குள்ள இடப்பெயர்களும் சிவபெருமானின் பழைய சிலையும் தமிழ் கலைத் தொடர்பைக் காட்டுவதும் அடிகளாரின் கருத்துக்கு வலு சேர்க்கின்றன.
தமிழ்பணி செய்யவே இறைவன் தன்னை அழைக்கின்றான் என்று உறுதியாக நம்பிய அடிகளார்…
“என்னை நன்றாய் இறைவன் படைத்தனன்
தன்னை நன்றாய் தமிழ் செய்யுமாறே”
என்னும் திருமூலரின் வரிகளைச் சொல்லி தம் உரையை முடிப்பார் அடிகளார் முதல் உலகத் தமிழ் மாநாட்டின் முதல் அமர்வுக்கு அவர் தலைமை தாங்கிய போது மேற்கூறிய வரிகளைக் கூறிய பின்னரே ஆங்கிலத்தில் தம் உரையைத் தொடர்ந்தார்.
இரண்டாவது உலகத் தமிழாராய்ச்சி மாநாடு: சென்னையில் நடைபெற்ற இரண்டாவது தமிழாராய்ச்சி மாநாட்டின் முதன்மை விருந்தினராக தனிநாயகம் அடிகளார் கலந்து கொண்டமை இலங்கை வாழ் தமிழ் மக்களுக்கு ஒரு பெருமையைத் தோற்றுவித்தது.
1970 ஆம் ஆண்டு ஜீலை 15-18 தேதிகளில் பிரான்சு நாட்டு தலைநகர் பாரீஸில் நடைபெற்றது. 1974-ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 3 – 9 தேதிகளில் யாழ்பாணத்தில் நான்காம் உலக தமிழ் ஆராய்ச்சி மாநாடு நடைபெற்றது. அவ்வரங்குகளில் அடிகளார் சுறுசுறுப்பாகவும் விவேகமாகவும் செயற்பட்டு மாநாட்டின் முன்னோடியாகவும் திகழ்ந்தமையைப் பல வட்டாரங்களிலிருந்து கிடைத்த புகழாரங்கள் சான்று பகரும்.
திருவள்ளுவரை கிரேக்கத் தத்துவ ஞானிகளான பிளேட்டோ, அரிஸ்டாட்டில் போன்றோருடன் ஒப்பிட்டுக்காட்டி வள்ளுவம் மேற்கத்திய தத்துவங்களைக் காட்டிலும் மேலோங்கி நிற்பதை சான்றுகள் மூலம் விளக்கினார். சமஸ்கிருதம், பாலி மொழி இலக்கியங்கள் பெரும்பாலும் சமயப்பின்னணியில் எழுஅடிகளார் 1980 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி மாலை 6.30 மணியளவில் உயிர் நீத்தார்.தப்பட்டவைகளே. ஆனால், பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள் மட்டுமே சமய சார்பற்று தனித்து விளங்கியதையும், இதன் மூலமாகவே தமிழ் இலக்கியம் வேறு எந்த மொழிக்கும் கடன்பட்டதில்லை என்பதையும் இந்த உலகிற்கு ஆய்வுகள் மூலம் விளக்கினார்.
தமிழாய்வுக் கட்டுரைகளைத் தமிழில் மட்டும் படைத்தால் போதாது அவை ஆங்கிலத்திலும் வடிக்கப்பட்டால் தான் உலக அரங்கினைச் சென்றடைய முடியும் என்பதால் தமிழாய்வுக்காக ஆங்கில இதழ் ஒன்று வெளியிடப்படுவது அவசியம் என்பதைஅன்றே உணர்ந்தவர் . அவரின் பன்னிரெண்டாவது வயதில் அவரின் தாயார் இறந்தார். அதன் பின்னர் அவர் தான் ஒரு குருவானவராக வரவேண்டும் என எண்ணினார். இதற்குக் காரணம் தோல்ஸ்டோய் என்பவரின் உயிர்ப்பு என்ற நாவல் தன்னுடைய உள்ளத்திலே ஏற்படுத்திய தாக்கம் தான் காரணம் என்று தெரிவித்தார். அந்த வாக்கியம் “ஒரேயொரு முறை தான் இவ்வுலகில் நான் பயணிப்பேன். இக்காலத்தில் ஏதாவதொரு நற்செயலை என்னால் செய்ய முடியும் என்றால், இன்னொரு உயிருக்கு என்னால் அன்பு காட்ட முடியும் என்றால், அதை நான் இப்போதே செய்யப் போகிறேன். ஏனென்றால், மீண்டும் ஒரு தடவை இவ்வுலகில் நான் கால் பதிக்க மாட்டேன்” என்பதே அந்த வாக்கியம்.
1931ஆம் ஆண்டு தனது குருத்துவக் கல்வியை மேற்கொள்வதற்காக கொழும்பிலுள்ள பேணாட் குருமடத்திற்குச் சென்றார். அங்கே மெய்யியலைக் கற்றதுடன், உயிரோட்டமுள்ள ஓர் எழுத்தாளனாகவும் திகழ்ந்தார். உரோமாபுரிக்குச் சென்று இறையியல் கல்வியைத் தொடர அவருக்கு வாய்ப்புக் கிடைத்தது. இதேவேளை, அவரை ஆதரித்த கியோமர் ஆண்டகை அவரை தொடர்ந்து ஆதரிக்க மறுத்து விட்டார். இந்த வேளையில் அவருக்கு ஆதரவு தெரிவித்தவரகள் யாழ். சென் பத்திரிசியார் கல்லூரி அதிபர் சாள்ஸ் மத்தியுஸ் அடிகளார் மற்றும் சாள்ஸ் லோங் அடிகளார் ஆவர். இவர்களின் ஆதரவுடன் கேரளாவில் உள்ள சீரோ மலங்கார் ஆயரான மேதகு மார் இவானியூஸ் ஆண்டகை அவர்கள் சேவியர் அவர்களை உரோமாபுரிக்கு அனுப்பி வைத்தார்.
1934ஆம் ஆண்டு 21 வயதான சேவியர், தனது இறையியல் கல்வியை தொடர்வதற்காக கடல் வழியாக உரோமாபுரிக்கு பயணமானார். 1938 மார்ச் 19ஆம் திகதி உரோமாபுரியில் குருவாக திருநிலைப்படுத்தப்பட்டார். இக்காலகட்டத்திலேயே தமிழ் மொழி மீதான ஆர்வம் அவருக்கு ஏற்பட்டது. அங்கே வீரமாமுனிவர் கழகத்தில் இணைந்து பணியாற்றத் தொடங்கினார். அத்துடன் வத்திக்கான் வானொலியிலும் தமிழ் மொழி பிரிவில் பணியாற்றினார். 1939ஆம் ஆண்டு ரோமில் தனது இறையியற் கல்லூரியை நிறைவு செய்த சேவியர் தன்னை ரோமாபுரிக்கு அனுப்பி வைத்த இவானியூஸ் ஆண்டகையின் மறைமாவட்டத்திலே பணியாற்றுவதற்காக கேரளா, திருவனந்தபுரம் சென்றார். அங்கு பணியாற்றுவது அவருக்கு ஒத்துவரவில்லை. இதனால் தனிநாயம் அடிகளார் இவானியூஸ் ஆண்டகையின் அனுமதியில்லாமலே உரோமாபுரிக்கு மீண்டும் செல்வதற்குத் தீர்மானித்தார். பின்னர் மேதகு திபூஸியஸ் ஆண்டகை அவர்களின் மறைமாவட்டமான தூத்துக்குடியில் சேவியர் அவர்கள் தனது குருத்துவப் பணியைத் தொடர உரோமாபுரியிலுள்ள அவரது பேராசிரியர் அவருக்கு வழிசமைத்துக் கொடுத்தனர்.
1941ஆம் ஆண்டு சேவியர் அவர்கள் தனக்கு தமிழ்ப் பெயரை சூட்டுவதற்கு விரும்பி தனது தந்தையுடன் கலந்தாலோசித்து தந்தை வழி மூதாதையாரான தனிநாயகம் என்ற பெயரை சூட்டிக் கொண்டார்.
https://youtu.be/D8vaDes4pQ8 இது 1968ம் ஆண்டு தமிழாராச்சி மாநாடு நடந்த வீடியோ
மறக்காமல் பார்த்து மகிழுங்கள்.
இப்படியாக தமிழால் தமிழ் வளர்த்த அடிகளார் 1980 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் 1 ஆம் தேதி மாலை 6.30 மணியளவில் உயிர் நீத்தார்.
Manikkavasagar Vaitialingam
யாழ் தீவுகளும் சரித்திர பின்னணியும் ,,,,,,,
ஒரு சிறப்பு பார்வை ,,,,,,,
காவலூர் என்று அழைக்கப்படும் ஊர்காவற்துறையும் வேலணைத்தீவின் ஒரு அதி முக்கியம் வாய்ந்த கிராமம் ஆகும் .வேலணை தீவின் ஏனைய கிராம மக்களை அன்னிய படை எடுப்புக்களில் இருந்து காக்கும் காவல் கிராமமாக இந்த கிராமம் முதன்மையில் இருந்ததால் காவலூர் என்று அழைக்கப்பட்டது .கடல்கோளின் போது யாழில் இருந்து தீவுகள் பிரிந்த வேளையில் சம்பு நகரில் இருந்த துறைமுகம் பேரழிவை சந்தித்த பின்னர் காவலூர் துறைமுகமானது . அதற்கு பின் இந்த கிராமத்தை ஊர்காவல்துறை என்ற பெயர் மாற்றி கொண்டு அழைக்க தொடங்கினார்கள்.
மகாவம்சத்தில் வழமை போல் எம் வரலாற்றை கீழ்மைபடுத்த பன்றிகள் ஏற்றிய துறைமுகம் என்று வர்ணித்து ஊறா தோட்ட என்றும் குறிப்பிடபட்டு உள்ளதும் இங்கு குறிப்பிடதக்கது. போர்த்துகேய மொழியில் கெயிஸ் என்றால் துறை முகம் என்று அர்த்தம் .இதை வைத்து போர்த்துகேயரால் அவர்கள் ஆண்ட காலத்தில் இந்த இடம் துறைமுகம் சார்ந்த பகுதியாய் இருந்ததால் கெயிஸ் என்று அழைக்கப்பட்டு இருக்கலாம் .பின்வந்த ஆங்கிலேயர் அதில் தங்கள் உச்சரிப்பை புகுத்தி பின்னர் கயிற்ஸ் என்று அழைக்க தொடங்கி இருக்கலாம் . நாம் தான் ஆங்கில மோகம் கொண்டவர்கள் என்பதால் நாமும் நாகரீகமாக இந்த இடத்தை இன்று கயிற்ஸ் என்று அழைக்கின்றோம்.
தென்னிந்தியாவுடனும் ஏனைய தெற்காசிய நாடுகளுடனும் சில அரபு நாடுகளுடனும் கடல்வழி வர்த்தக தொடர்புகளை கொண்டு இருந்த ஈழ மக்கள் இந்த துறைமுகத்தில் இருந்து, ஆரம்பத்தில் யானைகளை ஏற்றுமதி செய்தும் ,குதிரைகள் ,மாடுகள் ,ஆடுகள் ,கால்நடைகளை மாற்றீடாக இறக்குமதி செய்ததாகவும் குறிப்புக்கள் உள்ளது .ஈழத்தை கைபற்றி ,எம்மை ஆண்ட அன்னியர்களான போர்துகேயர் ஒல்லாந்தர் ஆங்கிலேயர் ,ஈழத்தில் சூறையாடிய பொருட்களை இந்த துறைமுகம் ஊடாக தங்கள் நாடுகளுக்கு நாடு கடத்தியதாகவும் குறிப்புக்கள் உள்ளது . அன்னிய ஆட்சியாளர்கள் தங்களுக்கான உணவுபொருட்களை தங்கள் ஏனைய காலணி நாடுகளில் இருந்தும் தங்கள் நாடுகளில் இருந்தும் இறக்குமதி செய்யவும் இந்த துறைமுகத்தை பயன்படுத்தினார்கள் .அவ்வாறே ,பர்மா தற்போதைய மியான்மார் இல் இருந்து முதல் முதலில் ஆங்கிலேயர் அரிசியை இறக்குமதி செய்ய இந்த துறைமுகத்தை பயன்படுத்தியதாக குறிப்புக்களில் கூறப்பட்டுள்ளது .பிற்காலத்தில் பட்டுகோட்டை செட்டிமார் தங்கள் வியாபாரத்துக்கு இந்த துறைமுகத்தை பெருதும் பயன்படுத்தினர் .
தீவுகள் பிரிந்த காலத்தில் இருந்து 1960 ம் ஆண்டுவரை அனைத்து தீவு மக்களும் ஒன்றாக சங்கமிக்கும் இடமும் தமது யாழ் குடாநாட்டுக்கான பயணமும் காவலூர் துறைமுகம் ஊடாகவே நடைபெற்றது என்று அறியப்படுகின்றது .அன்னியர் ஆட்சி தொடங்கிய காலத்தில் இருந்து நீதிமன்றம் பொலீஸ் நிலையம் என்பனவும் அதற்கு முற்பட்ட காலத்தில் இருந்தே வைத்திய வசதிகளும் சந்தை வசதிகளும் தீவு பகுதி மக்கள் முக்கியமாக ஒன்றுகூடும் இடம் காவலூராகவே இருந்தது .இலங்கை சுதந்திரம் பெறுவதற்கு முன் வரை அதிக சுங்க வருமானம் பெறும் துறைமுகமாகவும் ,பலருக்கு வேலைவாய்பு அளித்த துறைமுகமாகவும் இங்கிருந்த துறைமுகம் விளங்கியது .
ஆதிகாலத்தில் இருந்தே இங்கு மக்கள் செறிந்து வாழ்ந்த ஊருண்டி என்ற பகுதிக்கு அண்மையில் காவலூரில் போர்த்துக்கேயர் ஒரு கோட்டையைக் கட்டினார்கள் என்றும் தெரிய வருகிறது. அந்தக் கோட்டை சிதைந்த நிலையில் இன்றும் பழங்கோட்டை என அழைக்கப்பட்டு வருகிறது.இதைவிட பின்வந்த ஒல்லாந்தரால் அமைக்கப்பட்ட கடற்கோட்டை ,,ஹமன்ஹீல் ,, என அழைக்கப்படுகிறது.
இங்கு துறைமுகம் இருந்ததாலும் அன்னியர்கள் போர் வீரர்களாகவும் வியாபார நோக்கங்களுக்காகவும் இங்கு வருகை அதிகமாக இருந்ததாலும் ,அந்நியர்களின் கட்டாய கலப்பு கொண்ட மக்கள் குழுமங்களும் இங்கு வாழ்ந்ததாக வரலாறுகள் சொல்கின்றன .இங்கு ஆரம்பத்தில் பெரும் நில சொந்தகாரர்களான அம்பலத்தார் வம்சத்தினர் ,ஐயனார் வம்சத்தினர் ,மற்றும் முதலியார் வம்சத்தினரும் என பூர்வீக ஆதி சைவ வம்சத்தினர் வாழ்ந்ததாகவும் புனித பிரான்சிஸ் சேவியர் அடிகளார் இத்துறைமுகத்துக்கு 16ம் நூற்றாண்டில் வந்திறங்கி கத்தோலிக்க மதப் பரப்பலில் ஈடுபட்டார்.இவர் கிறிஸ்தவ தேவாலயங்கள் நிறுவி அங்கு மக்களை வழிபாட்டுக்கு அழைத்து துரித மத மாற்றத்துக்கு உள்ளாகினார் என்ற கருத்தும் இருக்கிறது .அன்னியரின் கட்டாய மதம் மாற்றத்துக்கு மக்கள் ஆரம்பத்தில் மறுத்ததால் கட்டாய திருமணங்கள் செய்யவைத்து மதமாற்றம் செய்ததாகவும் வரலாறுகள் இருக்கிறது .போர்த்துகேயருடன் திருமண கலப்பு செய்து பறங்கியர் என்ற பெயர் கொண்டு அழைக்கும் குழும மக்கள் இங்கு கலந்து வாழ்ந்தார்கள் என்றும் குறிப்புக்கள் இருக்கிறது .இதற்கு உதாரணமாக பறங்கி தோட்டம் ,பறங்கி வளவு போன்ற இடப்பெயர்களை குறிப்பிடலாம் .
ஊர்காவற்றுறை 1947ம் ஆண்டில் பட்டின சபை அந்தஸ்தைப் பெற்றது. ஐந்து வட்டாரப் பிரிவுகளை அடக்கிய பட்டினப் பரிபாலனம் இங்கிருந்தது.எவ்வாறாயினும் 1990 வரை பல சமூகத்தையும் சேர்ந்த 12000 இற்கு மேற்பட்ட மக்கள் ஊர்காவற்றுறைப் பட்டின எல்லைக்குள் வாழ்ந்தனர் எனத் தெரிகிறது. கத்தோலிக்க மதம் சார்ந்தவர்களை பெரும்பான்மையாகக் கொண்ட இச்சனத் தொகை முக்கிய ஏனைய சமுகத்தினரையும் கொண்டு கணிப்பிடபட்டுள்ளது என்பதற்கு இங்குள்ள ஆலயங்கள் சான்று பகருகின்றன.இங்கு பெரும் பாலும் இங்கு இருந்த பூர்வீக ஆதி சைவ மக்கள் மதமாற்றம் பெற்றே கத்தோலிக்கர்களாக மாற்றப்பட்டார்கள் ,என்று கருதபடுகின்றது .அதற்கு ஆதாரமாக இன்றும் பெயர்மாறாமல் இருக்கும் அம்பலர் புலம் ஐயப்பன் தோட்டம் என்பன சான்றாகும் .இங்கு மதங்களால் வேறுபட்ட சமூகத்தினர் வாழ்ந்தாலும் ,சிவன் கோவில் திருவிழா நிகழ்வுகளாய் இருந்தாலும் புனித அந்தோனியார் ,புனித மரியாள் ஆலய நிகழ்வுகளாய் இருந்தாலும் மக்கள் ஒன்றுபட்டு நின்று கலைகளை வளர்த்தார்கள் ,விசேடமாக சின்னமேளம் ,இசை நடனம் நாட்டுக்கூத்து என சகல கலைகளையும் வளர்த்தார்கள் .விசேட நிகழ்வுகளில் அண்ணாவியார்களின் நெறியாள்கையில் இங்கு நிகழும் நாட்டுகூத்தை காண ஈழத்தின் பல பகுதிகளில் இருந்தும் மக்கள் வருவார்கள் என்று சொல்லப்படுகின்றது .
இங்கு வாழ்ந்த மக்கள் விவசாயத்தை பாரம்பரிய தொழிலாக கொண்டு இருந்தாலும் கடல்வழி வியாபாரத்தையும் ,மீன் பிடி தொழிலையும் ,கால்நடை வளர்ப்பு ,கப்பல் கட்டும் தொழில் ,போன்றவற்றையும் ,போர்த்துகேயர் வருகைக்கு பின்னர் மேலதிகமாக நெசவு தொழிலையும் செய்து வந்ததாக அறிய முடிகின்றது .1960 ஆண்டுவரை பெரும் தொகை யாழ் மற்றும் தீவக தொழிலார்கள் இங்குள்ள துறைமுக பகுதியில் வேலைக்கு அமர்த்தபட்டு இருந்ததாக அறியமுடிகின்றது .
கல்வியில் சிறந்து விளங்கிய இந்த கிராமத்தில் பல தவப்புதல்வர்கள் உலக அரங்கில் புகழ் பெற்ற அரசியல் ஆளர்களாகவும் அறிவியல் ஆளர்களாகவும் விளங்கி இருக்கின்றார்கள் ,இவர்கள் கல்வியில் புனித மரியாள் மகளீர் வித்தியாலயம் ,புனித அந்தோனியார் கல்லூரி என்பனவும் அயல் கிராம பாடசாலைகளும் காவலூர்மக்களின் கல்வியில் பெரும் சேவை வழங்கியது .
விளையாட்டு துறையிலும் காவலூர் பற்றி சில குறிப்புகள் இருக்கிறது மாட்டு வண்டில் ஓட்டம் ,இங்கு ஒரு பாரம்பரிய கலையாகவும் வீர விளையாட்டாகவும் அன்று தொட்டு நடத்தி வந்து இருக்கின்றார்கள் .ஊர்காவற்றுறையிலிருந்து வடக்குநோக்கி எட்டாவது கல் தொலைவிலே நாய்க்குட்டியான் வாய்க்கால் என்ற இடத்தில் உள்ள பெரு வெளி கொண்ட பிரதேசத்தில் காவலூர் மக்கள் நடத்தும் மாட்டு வண்டி போட்டி வரலாற்று சிறப்புமிக்கது ,படகோட்ட போட்டியும் நீச்சல் போட்டியும் நடைபெற்று இருக்கின்றது .பிற்காலத்தில் சைக்கில் ஓட்டம் மற்றும் ஏனைய விளையாட்டு போட்டிகளும் இங்கு சிறப்பு நிகழ்வாக வருடம் தோறும் நடைபெற்று வந்திருகின்றது .
துறைமுகம் ,கோவில்கள் ,பாடசாலைகள் ,வைத்திய சாலை ,நீதி மன்றம் ,தபாலகம் ,நூலகம் ,சந்தை ,சிறு தொழில் நிறுவனங்கள் என சகல வசதிகளும் கொண்டு சிறப்பாக இயங்கிவந்த காவலூர் வாழ்ந்த மக்களும் போர் தந்த வடுக்களால் இடம் பெயரவும் புலம்பெயரவும் வேண்டிய நிற்பந்தம் 1990 களில் ஏற்பட தொடங்கியது .அன்னை மண்ணை பிரிந்து வாழும் துர்பாக்கிய நிலைக்கு அந்த மக்களும் தள்ளப்பட்டார்கள் .இடம் பெயர்ந்து பல்வேறு தேசங்களிலும் பல்வேறு இடங்களிலும் அவர்கள் வாழ்ந்தாலும் ,தங்கள் கலை கலாசாரம் பாரம்பரிய நிகழ்வுகளை மறவாத மக்களாக தரணி எங்கும் அவர்கள் வாழ்கின்றார்கள் .தாய் நிலத்தில் வாழும் மக்களுக்கும் தங்கள் கிராம முன்னேற்ற பணிகளுக்கும் பல்வேறு வழிகளில் அமைப்புக்கள் ஊடாகவும் தனிப்பட்ட முறையிலும் பல உதவிகளை புரிந்து, போரினால் பெரிதும் பாதிக்கபட்ட அன்னை மண்ணை மீளவும் சிறப்பாக செயல்பட உதவியாக இருக்கின்றார்கள்.
இயற்கை அழகும் ,கடல் வளமும் ,துறைமுகமும் சகல வளங்களும் கொண்ட காவலூர் மக்கள் ,கல்வி அறிவும் ,கலை நயமும் ,சமுதாய நலன்களில் அக்கறையும் கொண்டவர்கள் என்பது மறுக்க முடியாத உண்மையாகும் .ஈழ வரலாற்றில் காவலூரும் பல்வேறு வரலாற்று நிகழ்வுகளை நிறுவி இருக்கிறது என்பதும் பெருமைபடதக்க விடயம் ஆகும்.
சாந்தினி சுப்ரமணியம்
March 6, 2020
மகாவம்சத்தில் வழமை போல் எம் வரலாற்றை கீழ்மைபடுத்த பன்றிகள் ஏற்றிய துறைமுகம் என்று வர்ணித்து ஊறா தோட்ட என்றும் குறிப்பிடபட்டு உள்ளதும் இங்கு குறிப்பிடதக்கது. போர்த்துகேய மொழியில் கெயிஸ் என்றால் துறை முகம் என்று அர்த்தம் .இதை வைத்து போர்த்துகேயரால் அவர்கள் ஆண்ட காலத்தில் இந்த இடம் துறைமுகம் சார்ந்த பகுதியாய் இருந்ததால் கெயிஸ் என்று அழைக்கப்பட்டு இருக்கலாம் .பின்வந்த ஆங்கிலேயர் அதில் தங்கள் உச்சரிப்பை புகுத்தி பின்னர் கயிற்ஸ் என்று அழைக்க தொடங்கி இருக்கலாம் . நாம் தான் ஆங்கில மோகம் கொண்டவர்கள் என்பதால் நாமும் நாகரீகமாக இந்த இடத்தை இன்று கயிற்ஸ் என்று அழைக்கின்றோம்.
தென்னிந்தியாவுடனும் ஏனைய தெற்காசிய நாடுகளுடனும் சில அரபு நாடுகளுடனும் கடல்வழி வர்த்தக தொடர்புகளை கொண்டு இருந்த ஈழ மக்கள் இந்த துறைமுகத்தில் இருந்து, ஆரம்பத்தில் யானைகளை ஏற்றுமதி செய்தும் ,குதிரைகள் ,மாடுகள் ,ஆடுகள் ,கால்நடைகளை மாற்றீடாக இறக்குமதி செய்ததாகவும் குறிப்புக்கள் உள்ளது .ஈழத்தை கைபற்றி ,எம்மை ஆண்ட அன்னியர்களான போர்துகேயர் ஒல்லாந்தர் ஆங்கிலேயர் ,ஈழத்தில் சூறையாடிய பொருட்களை இந்த துறைமுகம் ஊடாக தங்கள் நாடுகளுக்கு நாடு கடத்தியதாகவும் குறிப்புக்கள் உள்ளது . அன்னிய ஆட்சியாளர்கள் தங்களுக்கான உணவுபொருட்களை தங்கள் ஏனைய காலணி நாடுகளில் இருந்தும் தங்கள் நாடுகளில் இருந்தும் இறக்குமதி செய்யவும் இந்த துறைமுகத்தை பயன்படுத்தினார்கள் .அவ்வாறே ,பர்மா தற்போதைய மியான்மார் இல் இருந்து முதல் முதலில் ஆங்கிலேயர் அரிசியை இறக்குமதி செய்ய இந்த துறைமுகத்தை பயன்படுத்தியதாக குறிப்புக்களில் கூறப்பட்டுள்ளது .பிற்காலத்தில் பட்டுகோட்டை செட்டிமார் தங்கள் வியாபாரத்துக்கு இந்த துறைமுகத்தை பெருதும் பயன்படுத்தினர் .
தீவுகள் பிரிந்த காலத்தில் இருந்து 1960 ம் ஆண்டுவரை அனைத்து தீவு மக்களும் ஒன்றாக சங்கமிக்கும் இடமும் தமது யாழ் குடாநாட்டுக்கான பயணமும் காவலூர் துறைமுகம் ஊடாகவே நடைபெற்றது என்று அறியப்படுகின்றது .அன்னியர் ஆட்சி தொடங்கிய காலத்தில் இருந்து நீதிமன்றம் பொலீஸ் நிலையம் என்பனவும் அதற்கு முற்பட்ட காலத்தில் இருந்தே வைத்திய வசதிகளும் சந்தை வசதிகளும் தீவு பகுதி மக்கள் முக்கியமாக ஒன்றுகூடும் இடம் காவலூராகவே இருந்தது .இலங்கை சுதந்திரம் பெறுவதற்கு முன் வரை அதிக சுங்க வருமானம் பெறும் துறைமுகமாகவும் ,பலருக்கு வேலைவாய்பு அளித்த துறைமுகமாகவும் இங்கிருந்த துறைமுகம் விளங்கியது .
ஆதிகாலத்தில் இருந்தே இங்கு மக்கள் செறிந்து வாழ்ந்த ஊருண்டி என்ற பகுதிக்கு அண்மையில் காவலூரில் போர்த்துக்கேயர் ஒரு கோட்டையைக் கட்டினார்கள் என்றும் தெரிய வருகிறது. அந்தக் கோட்டை சிதைந்த நிலையில் இன்றும் பழங்கோட்டை என அழைக்கப்பட்டு வருகிறது.இதைவிட பின்வந்த ஒல்லாந்தரால் அமைக்கப்பட்ட கடற்கோட்டை ,,ஹமன்ஹீல் ,, என அழைக்கப்படுகிறது.
இங்கு துறைமுகம் இருந்ததாலும் அன்னியர்கள் போர் வீரர்களாகவும் வியாபார நோக்கங்களுக்காகவும் இங்கு வருகை அதிகமாக இருந்ததாலும் ,அந்நியர்களின் கட்டாய கலப்பு கொண்ட மக்கள் குழுமங்களும் இங்கு வாழ்ந்ததாக வரலாறுகள் சொல்கின்றன .இங்கு ஆரம்பத்தில் பெரும் நில சொந்தகாரர்களான அம்பலத்தார் வம்சத்தினர் ,ஐயனார் வம்சத்தினர் ,மற்றும் முதலியார் வம்சத்தினரும் என பூர்வீக ஆதி சைவ வம்சத்தினர் வாழ்ந்ததாகவும் புனித பிரான்சிஸ் சேவியர் அடிகளார் இத்துறைமுகத்துக்கு 16ம் நூற்றாண்டில் வந்திறங்கி கத்தோலிக்க மதப் பரப்பலில் ஈடுபட்டார்.இவர் கிறிஸ்தவ தேவாலயங்கள் நிறுவி அங்கு மக்களை வழிபாட்டுக்கு அழைத்து துரித மத மாற்றத்துக்கு உள்ளாகினார் என்ற கருத்தும் இருக்கிறது .அன்னியரின் கட்டாய மதம் மாற்றத்துக்கு மக்கள் ஆரம்பத்தில் மறுத்ததால் கட்டாய திருமணங்கள் செய்யவைத்து மதமாற்றம் செய்ததாகவும் வரலாறுகள் இருக்கிறது .போர்த்துகேயருடன் திருமண கலப்பு செய்து பறங்கியர் என்ற பெயர் கொண்டு அழைக்கும் குழும மக்கள் இங்கு கலந்து வாழ்ந்தார்கள் என்றும் குறிப்புக்கள் இருக்கிறது .இதற்கு உதாரணமாக பறங்கி தோட்டம் ,பறங்கி வளவு போன்ற இடப்பெயர்களை குறிப்பிடலாம் .
ஊர்காவற்றுறை 1947ம் ஆண்டில் பட்டின சபை அந்தஸ்தைப் பெற்றது. ஐந்து வட்டாரப் பிரிவுகளை அடக்கிய பட்டினப் பரிபாலனம் இங்கிருந்தது.எவ்வாறாயினும் 1990 வரை பல சமூகத்தையும் சேர்ந்த 12000 இற்கு மேற்பட்ட மக்கள் ஊர்காவற்றுறைப் பட்டின எல்லைக்குள் வாழ்ந்தனர் எனத் தெரிகிறது. கத்தோலிக்க மதம் சார்ந்தவர்களை பெரும்பான்மையாகக் கொண்ட இச்சனத் தொகை முக்கிய ஏனைய சமுகத்தினரையும் கொண்டு கணிப்பிடபட்டுள்ளது என்பதற்கு இங்குள்ள ஆலயங்கள் சான்று பகருகின்றன.இங்கு பெரும் பாலும் இங்கு இருந்த பூர்வீக ஆதி சைவ மக்கள் மதமாற்றம் பெற்றே கத்தோலிக்கர்களாக மாற்றப்பட்டார்கள் ,என்று கருதபடுகின்றது .அதற்கு ஆதாரமாக இன்றும் பெயர்மாறாமல் இருக்கும் அம்பலர் புலம் ஐயப்பன் தோட்டம் என்பன சான்றாகும் .இங்கு மதங்களால் வேறுபட்ட சமூகத்தினர் வாழ்ந்தாலும் ,சிவன் கோவில் திருவிழா நிகழ்வுகளாய் இருந்தாலும் புனித அந்தோனியார் ,புனித மரியாள் ஆலய நிகழ்வுகளாய் இருந்தாலும் மக்கள் ஒன்றுபட்டு நின்று கலைகளை வளர்த்தார்கள் ,விசேடமாக சின்னமேளம் ,இசை நடனம் நாட்டுக்கூத்து என சகல கலைகளையும் வளர்த்தார்கள் .விசேட நிகழ்வுகளில் அண்ணாவியார்களின் நெறியாள்கையில் இங்கு நிகழும் நாட்டுகூத்தை காண ஈழத்தின் பல பகுதிகளில் இருந்தும் மக்கள் வருவார்கள் என்று சொல்லப்படுகின்றது .
இங்கு வாழ்ந்த மக்கள் விவசாயத்தை பாரம்பரிய தொழிலாக கொண்டு இருந்தாலும் கடல்வழி வியாபாரத்தையும் ,மீன் பிடி தொழிலையும் ,கால்நடை வளர்ப்பு ,கப்பல் கட்டும் தொழில் ,போன்றவற்றையும் ,போர்த்துகேயர் வருகைக்கு பின்னர் மேலதிகமாக நெசவு தொழிலையும் செய்து வந்ததாக அறிய முடிகின்றது .1960 ஆண்டுவரை பெரும் தொகை யாழ் மற்றும் தீவக தொழிலார்கள் இங்குள்ள துறைமுக பகுதியில் வேலைக்கு அமர்த்தபட்டு இருந்ததாக அறியமுடிகின்றது .
கல்வியில் சிறந்து விளங்கிய இந்த கிராமத்தில் பல தவப்புதல்வர்கள் உலக அரங்கில் புகழ் பெற்ற அரசியல் ஆளர்களாகவும் அறிவியல் ஆளர்களாகவும் விளங்கி இருக்கின்றார்கள் ,இவர்கள் கல்வியில் புனித மரியாள் மகளீர் வித்தியாலயம் ,புனித அந்தோனியார் கல்லூரி என்பனவும் அயல் கிராம பாடசாலைகளும் காவலூர்மக்களின் கல்வியில் பெரும் சேவை வழங்கியது .
விளையாட்டு துறையிலும் காவலூர் பற்றி சில குறிப்புகள் இருக்கிறது மாட்டு வண்டில் ஓட்டம் ,இங்கு ஒரு பாரம்பரிய கலையாகவும் வீர விளையாட்டாகவும் அன்று தொட்டு நடத்தி வந்து இருக்கின்றார்கள் .ஊர்காவற்றுறையிலிருந்து வடக்குநோக்கி எட்டாவது கல் தொலைவிலே நாய்க்குட்டியான் வாய்க்கால் என்ற இடத்தில் உள்ள பெரு வெளி கொண்ட பிரதேசத்தில் காவலூர் மக்கள் நடத்தும் மாட்டு வண்டி போட்டி வரலாற்று சிறப்புமிக்கது ,படகோட்ட போட்டியும் நீச்சல் போட்டியும் நடைபெற்று இருக்கின்றது .பிற்காலத்தில் சைக்கில் ஓட்டம் மற்றும் ஏனைய விளையாட்டு போட்டிகளும் இங்கு சிறப்பு நிகழ்வாக வருடம் தோறும் நடைபெற்று வந்திருகின்றது .
துறைமுகம் ,கோவில்கள் ,பாடசாலைகள் ,வைத்திய சாலை ,நீதி மன்றம் ,தபாலகம் ,நூலகம் ,சந்தை ,சிறு தொழில் நிறுவனங்கள் என சகல வசதிகளும் கொண்டு சிறப்பாக இயங்கிவந்த காவலூர் வாழ்ந்த மக்களும் போர் தந்த வடுக்களால் இடம் பெயரவும் புலம்பெயரவும் வேண்டிய நிற்பந்தம் 1990 களில் ஏற்பட தொடங்கியது .அன்னை மண்ணை பிரிந்து வாழும் துர்பாக்கிய நிலைக்கு அந்த மக்களும் தள்ளப்பட்டார்கள் .இடம் பெயர்ந்து பல்வேறு தேசங்களிலும் பல்வேறு இடங்களிலும் அவர்கள் வாழ்ந்தாலும் ,தங்கள் கலை கலாசாரம் பாரம்பரிய நிகழ்வுகளை மறவாத மக்களாக தரணி எங்கும் அவர்கள் வாழ்கின்றார்கள் .தாய் நிலத்தில் வாழும் மக்களுக்கும் தங்கள் கிராம முன்னேற்ற பணிகளுக்கும் பல்வேறு வழிகளில் அமைப்புக்கள் ஊடாகவும் தனிப்பட்ட முறையிலும் பல உதவிகளை புரிந்து, போரினால் பெரிதும் பாதிக்கபட்ட அன்னை மண்ணை மீளவும் சிறப்பாக செயல்பட உதவியாக இருக்கின்றார்கள்.
இயற்கை அழகும் ,கடல் வளமும் ,துறைமுகமும் சகல வளங்களும் கொண்ட காவலூர் மக்கள் ,கல்வி அறிவும் ,கலை நயமும் ,சமுதாய நலன்களில் அக்கறையும் கொண்டவர்கள் என்பது மறுக்க முடியாத உண்மையாகும் .ஈழ வரலாற்றில் காவலூரும் பல்வேறு வரலாற்று நிகழ்வுகளை நிறுவி இருக்கிறது என்பதும் பெருமைபடதக்க விடயம் ஆகும்.
சாந்தினி சுப்ரமணியம்
March 6, 2020
The Priests and Nuns of St. Anthony's Church, Kayts!
Rev. Fr. Victor Rajanayagam.
Kayts, St. Anthony’s Church Community has produced four priests and two nuns, so far, to serve the Catholic Church. Rev. Fr. Victor Rajanayagam, the first priest from St. Anthony’s parishioners was born on 23 December 1914. He had his primary education at St. Anthony’s College, Kayts. Later his parents sent him to St. Parick’s College, Jaffna for higher studies where he completed his Matriculation.
Young Victor entered the Benedictine Religious Order in 1935 and began his Novitiate Training in 1936. Having completed his Philosophical and Theological Training at the then famous Papal Seminary of Ambitiya, he ordained a priest on 26th December 1942, by Bernard Regno OSB at the Kandy Cathedral. He offered his First Holy Mass on 28th December 1942 at his own Home Parish Church and the overjoyed people of East Street, Kayts organized a grand reception for him on that memorable occasion.
Soon after his ordination, he started his priestly ministry at Whacotte Shrine of St. Anthony. Then he took charge of the Parish of Katugastota in the Diocese of Kandy, where he in no time initiated the work of building a new parish church dedicated to the Sacred Heart. He then moved on to the windy and hilly town of Ragala. A church dedicated to the Holy Rosary was built by him on top of a hill in this town with a small mission house attached to it. Being a good builder, wherever he went he used to put up buildings that even now stand proof to his vision and farsightedness for the development of the church in that place. In addition to establishing a very good rapport with the parishioners, he was also very friendly with the planters as well as officers in that area.
With all these labors for his people, his health began to be affected. He soon began suffering from bronchial trouble and within a short while he became a chronic Asthmatic patient and suffered much. Since the cold weather constantly troubled him, he took the trouble to learn some elementary knowledge of medicine and nursing all by himself. Every Sunday before Mass this gentle priest used to conduct an OPD clinic for people who were affected by different illnesses. Many people from the estates came to receive medical attention and also to get his blessing. From Ragala he moved on to Bohanwantalawa where he is still remembered even today by the people of the place. He saw the need to provide a solid education to the Catholic children from the estates. He got down Catholic Tamil Teachers from the North and provided them with the facility to remain there and impart good education to the children. The parents in his parish were very appreciative of what he was doing for the development of their children’s education. He threw his whole weight to start the building work of a spacious Mission House of Bogawantalawa and he was able to complete the work to the happiness of his folk.
He went to the USA in 1960 and began serving in a parish in Clifton in New Jersey Diocese. Meanwhile, very soon his Asthma became chronic and the periodic bouts left him drained of strength and made it difficult for him to continue his parish work. He then took up the practice of yoga seriously which brought him some relief. Later he shifted to St. Anne’s in Bronx, New York. When he was in New York, with the help of some friends and benefactors from the States was able to sponsor a few Sri Lankans to advance their education and careers in the States. Though he was in the States he did not forget his parental church at Kayts. He made arrangements to send a marble altar, gunmetal Tabernacle, two life-size statues of Cherubim in adoration, Mass Vestments, Chalices, Ciborium, Candle stand, etc.
In 1967 he went to Australia and served in Sydney for a short period, but since his health problem persist him to return to Arizona in the State of Texas where the climate was of some help him. Fr. Victor used to conduct yoga classes once a week at the parish hall which was well attended. He was remembered in Texas as a Yoga Master.
After serving the Lord with great devotion, for three decades, in 1972, he met with a fatal accident in Phoenix, Arizona, and passed away at the age of 58. May his soul rest in peace!
Young Victor entered the Benedictine Religious Order in 1935 and began his Novitiate Training in 1936. Having completed his Philosophical and Theological Training at the then famous Papal Seminary of Ambitiya, he ordained a priest on 26th December 1942, by Bernard Regno OSB at the Kandy Cathedral. He offered his First Holy Mass on 28th December 1942 at his own Home Parish Church and the overjoyed people of East Street, Kayts organized a grand reception for him on that memorable occasion.
Soon after his ordination, he started his priestly ministry at Whacotte Shrine of St. Anthony. Then he took charge of the Parish of Katugastota in the Diocese of Kandy, where he in no time initiated the work of building a new parish church dedicated to the Sacred Heart. He then moved on to the windy and hilly town of Ragala. A church dedicated to the Holy Rosary was built by him on top of a hill in this town with a small mission house attached to it. Being a good builder, wherever he went he used to put up buildings that even now stand proof to his vision and farsightedness for the development of the church in that place. In addition to establishing a very good rapport with the parishioners, he was also very friendly with the planters as well as officers in that area.
With all these labors for his people, his health began to be affected. He soon began suffering from bronchial trouble and within a short while he became a chronic Asthmatic patient and suffered much. Since the cold weather constantly troubled him, he took the trouble to learn some elementary knowledge of medicine and nursing all by himself. Every Sunday before Mass this gentle priest used to conduct an OPD clinic for people who were affected by different illnesses. Many people from the estates came to receive medical attention and also to get his blessing. From Ragala he moved on to Bohanwantalawa where he is still remembered even today by the people of the place. He saw the need to provide a solid education to the Catholic children from the estates. He got down Catholic Tamil Teachers from the North and provided them with the facility to remain there and impart good education to the children. The parents in his parish were very appreciative of what he was doing for the development of their children’s education. He threw his whole weight to start the building work of a spacious Mission House of Bogawantalawa and he was able to complete the work to the happiness of his folk.
He went to the USA in 1960 and began serving in a parish in Clifton in New Jersey Diocese. Meanwhile, very soon his Asthma became chronic and the periodic bouts left him drained of strength and made it difficult for him to continue his parish work. He then took up the practice of yoga seriously which brought him some relief. Later he shifted to St. Anne’s in Bronx, New York. When he was in New York, with the help of some friends and benefactors from the States was able to sponsor a few Sri Lankans to advance their education and careers in the States. Though he was in the States he did not forget his parental church at Kayts. He made arrangements to send a marble altar, gunmetal Tabernacle, two life-size statues of Cherubim in adoration, Mass Vestments, Chalices, Ciborium, Candle stand, etc.
In 1967 he went to Australia and served in Sydney for a short period, but since his health problem persist him to return to Arizona in the State of Texas where the climate was of some help him. Fr. Victor used to conduct yoga classes once a week at the parish hall which was well attended. He was remembered in Texas as a Yoga Master.
After serving the Lord with great devotion, for three decades, in 1972, he met with a fatal accident in Phoenix, Arizona, and passed away at the age of 58. May his soul rest in peace!
Rt. Rev. Dr. Thomas Savundaranayagam.
Thomas Savundaranayagam was born on 13th July 1938 in Kayts. Late Mr. & Mrs. Emmanuel Varapragasam were his parents. He had his primary education at St. Anthony’s College, Kayts. He later entered St. Patrick’s College and then joined St. Martin’s Seminary in Jaffna in 1953 where he completed four years of training in 1957, he continued his studies at the National Seminary in Kandy. His ordination to the priesthood took place on 21 December 1863.
As a priest Fr. Savundaranayagam served in various parts of the diocese of Jaffna. Then his service spread to Vanni and Mannar. During this period of grass-roots ministry, he gained wide experience in Catechistic and Social Communications Media. Further to the experience, he gained in those areas, he had the opportunity of getting advanced training in Catechistic in Bangalore. Accordingly, at the diocesan level, he was privileged to hold the post of the Diocesan Director of Catechistic. Having obtained a wide experience for fourteen years as a priest, he was selected to be sent for higher theological studies in Rome where he entered the Urban University and obtained a Doctorate in Biblical Theology in1981.While being a student in Rome, his exemplary life of prayer seemed to have impressed the College and the Vatican authorities so much, and he was appointed as the First Bishop of the New Diocese of Mannar soon after his return to Sri Lanka.
Fr. Savundaranayagam had the unique experience of going to Rome as a priest student and returning three years later as a readymade Bishop for the new diocese of Mannar. The Episcopal Ordination of Bishop Thomas took place at the shrine of Our Lady of Madhu on 30th July 1981. His term of service as Bishop of Mannar was certainly unforgettable. It was the time of civil war in the country and the conflict was continuously escalating. Hence, he had to devote a good portion of his time for relief and social work. This did not however prevent him from attending to the essential requirements of his ministry. He established the Minor Seminary for the diocese and with a great far-reaching vision set up the other essential requirements, to the best of his ability. As a result of this, the diocese of Mannar had a reasonably good supply of native priests a d some of whom became well qualified.
Rome recognized his ability and performance very positively and decided to give him a further appointment with greater responsibility as the Bishop of Jaffna. His appointment became effective on 8th August 1992. As the war was still raging, he had to migrate to his new diocese through the Kilaly lagoon at night. He took the position of his new diocese on 5th November 1992. From then onwards he had to face incessant fireworks due to the gunfire and shell-bombing of the Sri Lankan Armed Forces and the rival LTTE. In fact, on one occasion he had to flee and live with the displaced civilians in Muhamalai.
Bishop Thomas has always been a people’s bishop. During the tough times, he followed the fold to console, heal, and help them with their spiritual and temporal needs. He truly understood the suffering of the dispersed and displaced people and thus he was able to win the love and respect of people from all walks of life and religious persuasions. His customary simplicity makes him approachable at all times and creates positive rapport. He celebrated his Sacerdotal Golden Jubilee in 2013.
Handing over the responsibility to his successor Rt. Re. Dr. Justin Bernard Gnanapragasam, Bishop Thomas retired from his possession as the Bishop of Jaffna in 2015 at the age of 78. Bishop Thomas will continue to be remembered with deep gratitude by the ordinary people for voicing the untold sufferings of guiltless civilians. May the Lord Almighty sustain him with good health, strength, and happiness to continue his life of witness to the Gospel!
As a priest Fr. Savundaranayagam served in various parts of the diocese of Jaffna. Then his service spread to Vanni and Mannar. During this period of grass-roots ministry, he gained wide experience in Catechistic and Social Communications Media. Further to the experience, he gained in those areas, he had the opportunity of getting advanced training in Catechistic in Bangalore. Accordingly, at the diocesan level, he was privileged to hold the post of the Diocesan Director of Catechistic. Having obtained a wide experience for fourteen years as a priest, he was selected to be sent for higher theological studies in Rome where he entered the Urban University and obtained a Doctorate in Biblical Theology in1981.While being a student in Rome, his exemplary life of prayer seemed to have impressed the College and the Vatican authorities so much, and he was appointed as the First Bishop of the New Diocese of Mannar soon after his return to Sri Lanka.
Fr. Savundaranayagam had the unique experience of going to Rome as a priest student and returning three years later as a readymade Bishop for the new diocese of Mannar. The Episcopal Ordination of Bishop Thomas took place at the shrine of Our Lady of Madhu on 30th July 1981. His term of service as Bishop of Mannar was certainly unforgettable. It was the time of civil war in the country and the conflict was continuously escalating. Hence, he had to devote a good portion of his time for relief and social work. This did not however prevent him from attending to the essential requirements of his ministry. He established the Minor Seminary for the diocese and with a great far-reaching vision set up the other essential requirements, to the best of his ability. As a result of this, the diocese of Mannar had a reasonably good supply of native priests a d some of whom became well qualified.
Rome recognized his ability and performance very positively and decided to give him a further appointment with greater responsibility as the Bishop of Jaffna. His appointment became effective on 8th August 1992. As the war was still raging, he had to migrate to his new diocese through the Kilaly lagoon at night. He took the position of his new diocese on 5th November 1992. From then onwards he had to face incessant fireworks due to the gunfire and shell-bombing of the Sri Lankan Armed Forces and the rival LTTE. In fact, on one occasion he had to flee and live with the displaced civilians in Muhamalai.
Bishop Thomas has always been a people’s bishop. During the tough times, he followed the fold to console, heal, and help them with their spiritual and temporal needs. He truly understood the suffering of the dispersed and displaced people and thus he was able to win the love and respect of people from all walks of life and religious persuasions. His customary simplicity makes him approachable at all times and creates positive rapport. He celebrated his Sacerdotal Golden Jubilee in 2013.
Handing over the responsibility to his successor Rt. Re. Dr. Justin Bernard Gnanapragasam, Bishop Thomas retired from his possession as the Bishop of Jaffna in 2015 at the age of 78. Bishop Thomas will continue to be remembered with deep gratitude by the ordinary people for voicing the untold sufferings of guiltless civilians. May the Lord Almighty sustain him with good health, strength, and happiness to continue his life of witness to the Gospel!
Rev. Fr. Jude Angelo Amirthanayagam.
Rev. Fr. Jude Angelo Amirthanayagam is the third priest of Kayts. St. Anthony’s Parish, who joined OMI Congregation, with the ambition of becoming a priest. He is the second son of the Late Mr. Amirthanayagam Singarayer and Late Mrs. Iris Marianthamby of Kayts East. He had his primary and secondary education at St. Benedict’s College, Kotahena, Colombo, and tertiary education at the University of Jaffna. Young Jude Angelo entered the Sacred Heart Novitiate, Banadarawela, and was ordained a priest on 7th August 1998 at Our Lady of Fatima Church, Maradana. He obtained the Bachelor of Theology at the Urbania University, Rome, and the Post-Graduate Diploma in Education at the Open University of Sri Lanka.
After a short period of service in Pakistan, he served as a teacher at St. Peter’s College, Bambalapitiya, and later at St. Benedict’s College, Kotahena. From 2012 to 2015 he was the parish priest of St. Anthony’s Church, China Bay, Trincomalee. In 2015, he went to Australia as the staff member of Mazenod College, Lesmurdie, Kalamunda, Western Australia, and served there until 2017. In 2017, he joined the Lovely Professional University of India and completed his M.Edu. (School) Management and Leadership, in 2019. Presently Fr. Jude is serving in the Colombo diocese. He is the visiting academic at the Open University of Sri Lanka and Teachers Leadership and development Institute, Meepe.
Pleased to recount that he got the Post-Graduate Diploma in Education at the Open University of Sri Lanka, and later earned the opportunity to serve as the visiting lecturer of the same institution. May the Almighty God bless and guide this devoted priest to serve for many more years!
After a short period of service in Pakistan, he served as a teacher at St. Peter’s College, Bambalapitiya, and later at St. Benedict’s College, Kotahena. From 2012 to 2015 he was the parish priest of St. Anthony’s Church, China Bay, Trincomalee. In 2015, he went to Australia as the staff member of Mazenod College, Lesmurdie, Kalamunda, Western Australia, and served there until 2017. In 2017, he joined the Lovely Professional University of India and completed his M.Edu. (School) Management and Leadership, in 2019. Presently Fr. Jude is serving in the Colombo diocese. He is the visiting academic at the Open University of Sri Lanka and Teachers Leadership and development Institute, Meepe.
Pleased to recount that he got the Post-Graduate Diploma in Education at the Open University of Sri Lanka, and later earned the opportunity to serve as the visiting lecturer of the same institution. May the Almighty God bless and guide this devoted priest to serve for many more years!
Rev. Fr. Antony Sylvester.
Rev. Fr. Antony Sylvester was born in Kayts in 1969 and had his early education at St.Anthony’s College, Kayts. Young Sylvester joined the OMI congregation and studied Advanced Level at St. Joseph’s Juniorate, Colombothurai. He had his Philosophical studies at St. Francis Xavier’s Major Seminary ColombothuraI and followed his Novitiate Training in Bandarawela. During the period from 1996 to 2000 followed the Theological course at the National Seminary of Our Lady of Lanka, Ampitiya, Kandy, and St. Francis Xavier’s Major Seminary Colombothurai, Jaffna. He completed a “License in Sacred Theology (STL)” in Rome in 2002.
Soon after Fr. Sylvester ordained a priest in the same year 2002 at St. Sebastian’s Church Mannar. After serving for a short period at Palaiyutru Parish in Trincomalee District, he became the Bursar at Gnanothayam, Oblate Study Centre, Mannar and later Bursar at De Mazenod Scholasticate, Colombuthurai, Jaffna. Following his three years of spiritual service at Haputale parish, he was in charge of relief work in Chettikulam of Vavuniya District, immediately after the civil war. Fr. Sylvester then served as the Director of Oblate Social Service, Annai Illam, Killinochchi for five years and later became the Superior of Oblate Provincialate of Jaffna. Then he was appointed as the Rector of St. Joseph’s Juniorate, Colombothurai, Jaffna. Fr. Sylvester was the Spiritual Director of the National Seminary of Our Lady of Lanka, Ampitiya, Kandy, for three years until August 2020. Presently he is the parish priest of Sacred Heart of Jesus church, Iruthayapuram, Muthur.
It’s worthy to mention that Fr. Sylvester studied at St. Joseph’s Juniarate Colomothurai and later became the Rector of the same institution. Likewise, he had Theological studies at the National Seminary of Our Lady of Lanka, Ampitiya, Kandy, and later became the Spiritual Director of the same Seminary. What a remarkable achievement! Let us thank God for abundantly blessing this dedicated priest.
Soon after Fr. Sylvester ordained a priest in the same year 2002 at St. Sebastian’s Church Mannar. After serving for a short period at Palaiyutru Parish in Trincomalee District, he became the Bursar at Gnanothayam, Oblate Study Centre, Mannar and later Bursar at De Mazenod Scholasticate, Colombuthurai, Jaffna. Following his three years of spiritual service at Haputale parish, he was in charge of relief work in Chettikulam of Vavuniya District, immediately after the civil war. Fr. Sylvester then served as the Director of Oblate Social Service, Annai Illam, Killinochchi for five years and later became the Superior of Oblate Provincialate of Jaffna. Then he was appointed as the Rector of St. Joseph’s Juniorate, Colombothurai, Jaffna. Fr. Sylvester was the Spiritual Director of the National Seminary of Our Lady of Lanka, Ampitiya, Kandy, for three years until August 2020. Presently he is the parish priest of Sacred Heart of Jesus church, Iruthayapuram, Muthur.
It’s worthy to mention that Fr. Sylvester studied at St. Joseph’s Juniarate Colomothurai and later became the Rector of the same institution. Likewise, he had Theological studies at the National Seminary of Our Lady of Lanka, Ampitiya, Kandy, and later became the Spiritual Director of the same Seminary. What a remarkable achievement! Let us thank God for abundantly blessing this dedicated priest.
Rev. Sr. Naomi Rajanayagam.
We are also blessed to have two nuns from our community. Rev. Sr. Naomi Rajanayagam joined the congregation of the Sisters of Charity of Jesus and Mary and became a nun in1975. She was the first woman who became a nun from Kayts East Community. Naomi is the eldest daughter of the late Mr. Nicholas Rajanayagam and the Late Mrs. Grace Anthonysamy of Kayts East.
She had her primary and secondary education at Good Shepherd Convent, Kotahena, and got a Diploma in Theology at the Theological College of Pune. After working in Madhu for five years, she continued her service in the hill country areas serving among the tea plantation labor force. Even now she is serving in the estate areas helping the poor workers. In 2018, she celebrated her Golden Anniversary as a nun. May God bless her and keep her in good health to serve the estate community for many more years!
She had her primary and secondary education at Good Shepherd Convent, Kotahena, and got a Diploma in Theology at the Theological College of Pune. After working in Madhu for five years, she continued her service in the hill country areas serving among the tea plantation labor force. Even now she is serving in the estate areas helping the poor workers. In 2018, she celebrated her Golden Anniversary as a nun. May God bless her and keep her in good health to serve the estate community for many more years!
Rev. Sr. Mary Kamala Srinathan.
Rev. Sr. Mary Kamala Srinathan entered the congregation of Good Shepherd in 1968 as a pre-postulant and made her first commitment in 1971. Sr. Kamala is the second daughter of the Late Mr. Thomas Srinathan and the Late Mrs. Angela Jebamany of Kayts East. She was sent to work among the estate people, where she initiated many programs for the poor in collaboration with the Sarvodaya Movement.
Later she was asked to work in the Recruitment team for vocations. From then on she continued her higher studies and completed her Bachelor of Arts at Peradeniya University. Then she joined the teaching staff of St. Bridget’s Convent, Bambalapitiya. Meanwhile, since there was a need for a Principal in the Government school, St. Anne’s Vidiyalayam, Vivekananda Hill, Colombo 13, she was appointed for that position. She served as principal for a term of 15 years and retired in 2010. After retirement, she became the Superior of the Good Shepherd convent, Vavuniya. Following that she was appointed Superior of Good Shepherd Convent, Navanthurai in Jaffna District. At present, she is at the formation house, Bandarawela. Let us pray to the Lord to guide her to perform many more years of service.
Unfortunately, for a very long period, none of our youngsters have come forward to sacrifice their lives to serve the Catholic Church. Let us hope that when the calling comes, many more from our Kayts East Community will come forward to dedicate them to the Lord as priests and nuns.
28th September 2020.
Sources:
1. Priesthood 60th Anniversary Souvenir of Rev. Fr. Victor Rajanayagam, published in Dec. 2002.
2. Sacerdotal Golden Jubilee souvenir of Rt. Rev. Dr. Thomas Savundaranayagam, published in Canada in June 2014.
3. Personal correspondence with the particular priests and nuns.
Later she was asked to work in the Recruitment team for vocations. From then on she continued her higher studies and completed her Bachelor of Arts at Peradeniya University. Then she joined the teaching staff of St. Bridget’s Convent, Bambalapitiya. Meanwhile, since there was a need for a Principal in the Government school, St. Anne’s Vidiyalayam, Vivekananda Hill, Colombo 13, she was appointed for that position. She served as principal for a term of 15 years and retired in 2010. After retirement, she became the Superior of the Good Shepherd convent, Vavuniya. Following that she was appointed Superior of Good Shepherd Convent, Navanthurai in Jaffna District. At present, she is at the formation house, Bandarawela. Let us pray to the Lord to guide her to perform many more years of service.
Unfortunately, for a very long period, none of our youngsters have come forward to sacrifice their lives to serve the Catholic Church. Let us hope that when the calling comes, many more from our Kayts East Community will come forward to dedicate them to the Lord as priests and nuns.
28th September 2020.
Sources:
1. Priesthood 60th Anniversary Souvenir of Rev. Fr. Victor Rajanayagam, published in Dec. 2002.
2. Sacerdotal Golden Jubilee souvenir of Rt. Rev. Dr. Thomas Savundaranayagam, published in Canada in June 2014.
3. Personal correspondence with the particular priests and nuns.
Photo curtesy Arulanatham Pius Gnantheepan.
Bicentennial Jubilee Celebrations Postponed to June 2021!
23 April 2020.
Kayts, St. Anthony's Community Welfare Society, Colombo Branch Committee, in consultation with the Parish Priest of Kayts has taken the following decisions considering the current pandemic situation.
1. To postpone the Jubilee to next year June 2021.
2. If the situation improves, to complete the remaining renovation work and to hand over the Church to the Parish Priest by the end of May 2020. A simple celebration of re-opening of the Church and feast can be held.
We once again wish to thank all our donors for your generous contributions for the renovation work. We will keep you informed of any developments
Stay safe!
God Bless you all!
Julian Eymard
President,
Colombo Committee.
1. To postpone the Jubilee to next year June 2021.
2. If the situation improves, to complete the remaining renovation work and to hand over the Church to the Parish Priest by the end of May 2020. A simple celebration of re-opening of the Church and feast can be held.
We once again wish to thank all our donors for your generous contributions for the renovation work. We will keep you informed of any developments
Stay safe!
God Bless you all!
Julian Eymard
President,
Colombo Committee.
Talented residents of Kayts Tamils who set sail in the sea of Bengal
Kaavaloor Kavingnar G.M.Selavarasa
One can never say with certainty from where did the residents of Kayts originally arrived in this island. However, based on various sources of information it is possible to assume that at least some of the original inhabitants of this island emigrated from South India and initially settled in Mannar and then from there they moved to various places in Ceylon such as Poonery, Jaffna, Vannarpannai, Kovalam, Navanthurai, as well as various parts of Kayts island such as Chaaty, Allaippiddy, Naranthanai and Kayts town.
All those people who originally settled in the island of Kayts were Hindus. It was only around 1600 that the Catholic Religion was introduced to this island. However, even after the seeds of Cathoic religion were planted in various parts of the island of Kayts, most of the Hindus continued to practice their religion with great vigour. Two of the strong Hindus who lived at that time were Aandyambalar and Iyappan. The entire area of Kayts presently known as Ampalapulam at one time belonged to the wealthy local resident Aandyampalar and was originally known as Ampalarpilam. Further Iyappan owned lots of lands at one time and even now there is a land in Kayts known as Iyappanthoddam. Later with the spread of Christianity in the island Iyappan's son got baptized by a Catholic priest named Pedro Petracone and was named Mathias. He then got married in West Street and it was the first matrimonial relationship between the people of Ampalappulam and Kayts West Street. Even today there is a little stream called as Mathias Stream.
Further a section of the people who settled in Kayts got married among Portugese and were called Burghers. Some of the women in this area used to practise the trade of weaving. Since in those days cotton used to grow in abundance in the areas around Kayts and since these women had the support of Portuguese rulers, they were able to do very well in continuing the weaving business. Later on, they also learnt to dye sarees using chaya root and those who practised this for their living were called root dying (Vaer Kuththum) Burghers. They became experts in digging up large quantities of chaya root in the islands of Delft and Karaitivu and soon this occupation became their trade. Many of the people of this community also lived in Delft and Pungudutivu islands. The chief of those people was Veerasinghamudali. During those days, the people from this community owned most of the land in Kayts West and some lands in this area are still referred as Parangi Thoddam and Parangi Valavu. The owners of such lands were called Burghers and they were the descendants of Veerasinghamudali
Further a section of the people who settled in Kayts got married among Portugese and were called Burghers. Some of the women in this area used to practise the trade of weaving. Since in those days cotton used to grow in abundance in the areas around Kayts and since these women had the support of Portuguese rulers, they were able to do very well in continuing the weaving business. Later on, they also learnt to dye sarees using chaya root and those who practised this for their living were called root dying (Vaer Kuththum) Burghers. They became experts in digging up large quantities of chaya root in the islands of Delft and Karaitivu and soon this occupation became their trade. Many of the people of this community also lived in Delft and Pungudutivu islands. The chief of those people was Veerasinghamudali. During those days, the people from this community owned most of the land in Kayts West and some lands in this area are still referred as Parangi Thoddam and Parangi Valavu. The owners of such lands were called Burghers and they were the descendants of Veerasinghamudali
Original Trade
The people who originally settled in the island of Kayts were involved in not only fishing or shipping. Instead, many of them were mostly involved in business and farming. When the residents of this island originally settled in Naranthanai, they initially began rearing goats. Later they used the ships loaned to them by Indian traders and travelled in groups to transport herds of goats to places such as Puttalam, Colombo and Galle. Gradually they developed an interest in shipping industry and moved towards the areas around Kayts town. Since then they stopped selling goats and began selling sea shells and conches. Meanwhile they also brought Muslims from various parts of India such as Paampan, Akka madam, Thankachchimadam etc.
Later on, since the people of Kayts began travelling abroad to continue the trade they gradually developed good relationship with Portuguese rulers As a result they began to concentrate on shipping industry.
Shipping Industry
Since people of Kayts were actively involved in trading across the seas and also developed very good relationship with Portuguese rulers and Muslims from Kerala (called Thulukkar) they were able to learn more about maritime trade. Since they were very close to the Portugese they gradually began adopting their culture and religion. As a result they were able to also learn from them the art of decorating the churches, sculpturing of statutes, art of ship building etc.
Chettys and Trade
After the rule of Portuguese and Dutch came to an end, British rule began in 1815 and it lasted till 1948. It was during the British rule the shipping industry flourished in Kayts. As a result the shipping industry between India and Ceylon came under the direct control of sailors from Kayts. During those days there were no reputed sailors in the rest of the North or even among Sinhalese. One can say with all certainty that the first ever sailors in Ceylon were definitely from Kayts island one of them in particular Mr. Seenithamby from Naranthanai was a very famous sailor who worked as the Captain of a ship in London.
Meanwhile many from Chetty community and many businessmen from various parts of India began arriving in Ceylon from places such as Seerkaali, Sithamparam, ThevakottaiI, PuthukottaiI, and Naaddrukottai for trade. After observing the talents of the local residents the seamen from India handed over their trading vessels to the well experienced people of Kayts. The sailors of Kayts used the schooners handed over to them by Indian traders and began to bring Salt, Tiles, and Paddy etc. from places such as Kollam, Kochchi, Aaalappalai, and Mangalapuram. Further they also brought Rice, Pepper, Red chilly etc. from places such as Athiraampattinam, Muthuppattanam, Vethariniyam, and Parangippadda. They also brought seed Paddy, Teak etc from places such as Calcutta, Saddyakaamam, Karachchi, Arakkan, Akkiyaoorr, Mormong and even from Singapore.
Ships harboured in Kayts till 1950
It will be of great interest for those from Kayts Island to learn that until 1950, the ships listed below were harboured in Kayts
The people who originally settled in the island of Kayts were involved in not only fishing or shipping. Instead, many of them were mostly involved in business and farming. When the residents of this island originally settled in Naranthanai, they initially began rearing goats. Later they used the ships loaned to them by Indian traders and travelled in groups to transport herds of goats to places such as Puttalam, Colombo and Galle. Gradually they developed an interest in shipping industry and moved towards the areas around Kayts town. Since then they stopped selling goats and began selling sea shells and conches. Meanwhile they also brought Muslims from various parts of India such as Paampan, Akka madam, Thankachchimadam etc.
Later on, since the people of Kayts began travelling abroad to continue the trade they gradually developed good relationship with Portuguese rulers As a result they began to concentrate on shipping industry.
Shipping Industry
Since people of Kayts were actively involved in trading across the seas and also developed very good relationship with Portuguese rulers and Muslims from Kerala (called Thulukkar) they were able to learn more about maritime trade. Since they were very close to the Portugese they gradually began adopting their culture and religion. As a result they were able to also learn from them the art of decorating the churches, sculpturing of statutes, art of ship building etc.
Chettys and Trade
After the rule of Portuguese and Dutch came to an end, British rule began in 1815 and it lasted till 1948. It was during the British rule the shipping industry flourished in Kayts. As a result the shipping industry between India and Ceylon came under the direct control of sailors from Kayts. During those days there were no reputed sailors in the rest of the North or even among Sinhalese. One can say with all certainty that the first ever sailors in Ceylon were definitely from Kayts island one of them in particular Mr. Seenithamby from Naranthanai was a very famous sailor who worked as the Captain of a ship in London.
Meanwhile many from Chetty community and many businessmen from various parts of India began arriving in Ceylon from places such as Seerkaali, Sithamparam, ThevakottaiI, PuthukottaiI, and Naaddrukottai for trade. After observing the talents of the local residents the seamen from India handed over their trading vessels to the well experienced people of Kayts. The sailors of Kayts used the schooners handed over to them by Indian traders and began to bring Salt, Tiles, and Paddy etc. from places such as Kollam, Kochchi, Aaalappalai, and Mangalapuram. Further they also brought Rice, Pepper, Red chilly etc. from places such as Athiraampattinam, Muthuppattanam, Vethariniyam, and Parangippadda. They also brought seed Paddy, Teak etc from places such as Calcutta, Saddyakaamam, Karachchi, Arakkan, Akkiyaoorr, Mormong and even from Singapore.
Ships harboured in Kayts till 1950
It will be of great interest for those from Kayts Island to learn that until 1950, the ships listed below were harboured in Kayts
|
Saminathapuravi
Subramaniapuravi Meenadchisunderam Kesavaada Sivagami Srimaluxmy Regina Kanthasamypuravi Pattiyapoddu Arabia Theivanayagi Kodipudungi Kalyanaluxmi |
Veeraluxmi
Kathresan Kasiannapoorani Chikandarza Ananthavalli Thirugnanasampath Mary Josephinaa Monister Pemaly John Mary Kechcy Thayrialedchumy Vellanaadaan Uru |
Victoria
Pachchaikappal Visalaadchi Kanaganthurakka Kuthupaalam Saarangapani Emmanuel Dukesan Velayuthapuravi Mammathu Savuthani Soomara Viyajan Maanikkathiyaar Udaiyaar Uru |
Neelathaachci
Jebaraalam Thaara Pathuraima Sathurkuthulputhari Selvanayagi Kiththana Arawalathamman Veercha Maria Ahamathu Savuthani Piraivanthamaria Alagiyanaayaki Mariapuravi |
Ameenboat
Saanthalenaal Star of Calcutta Pakiyaluxmi Mummy Ship Mariyapavulina Veeraluxmi Josephinaa Kongareen Uppu Saththiram Rasam Boat Seiathu Mamathubass |
There were many more ships that were under the control of the well experienced Sailors from Kayts and these ships were used for trading across the seas.
I wish to list below the names of some of the sailors who captained these ships. The descendent ants of Veerasingha Mathew Muthali who settled in Kayts were very good not only in weaving and Farming but also excelled in sailing.
Following is a list of ships that were under their control and the names of the captains who served in those ships.
Following is a list of ships that were under their control and the names of the captains who served in those ships.
|
Name of Captain
|
Name of Ship
|
|
Sanjuvan Anthony
Maria Sanjuvan Yuvakeen Daniel Yuvakeen Fernando Anthony Gabriel Anthony Saveri Anthony Saveri Ignasi Daniel Ignasi Nazareth Philippu Mariselen Bastian Seenimuthu Augustine Thomman Yuwakeen Manuel Saveri Anthony Jacob Gabriel Anthony Thiagu Pedru Cruz |
Mariyapavulina
Regina Mary Josephinaa Emmanuel Kththana Veeraluxmy Kanthasamipuravi Monister Dukesan Aravalaththamman Josephinaa Mariapuravi Kathresan Pattiyapoddu Velauthapuravi Veecha Maria Veecha Maria |
Those days there was a famous physician named Anthony Santhio in East Street.He owned two ships. Savery Seenimuthu and Manuel were the captains of these ships.
Sailors and their Talents
Some people from Karampon too used to work as sailors. Some of their names were Chellappah Thamothiry, Bastiampillai, Saviri, Muthuthamby Mariampillai, Thambiah. They travelled to many foreign countries. It is noteworthy to mention that Bastiampillai also served at Colombo Port Commission as the head officer overseing 300 clerks. Furthermore Thambiah travelled to various countries such as USA, Australia, Germany, France, Italy, Singapore and Malyasia. He also had worked as Master in a ship owned by Shell Company.
The traders from foreign countries who owned ships had great faith in the talent of the sailors from Kayts than from those of other parts of Ceylon .This was why people from Kayts were able to continue to serve as captains Deck hands and Able seamen for several decades.
Here are some examples of some ships owned by people from Kayts town.
For example the ship named Kanthaswamypuravi owned by Vellayappapillai, Monister owned by a Burgher Captain Jumbo, Pemily owned by Kos Mammathu of Kayalpatinam, Veecha Maria owned by A. S. Mudalali, Sathkkulputhar and Sebaluxmy owned by another Burgher Vanaathusan Kuththupalan and Santhalna owned by Thampipillai Mudali of Navaly, Meenadchisunderam owned by Charlisis Perira, Star of Calcutta owned by Kasthuri Nayakkar, Annapoorny owned by Rengasamy.
Further many other ships owned by Naatukottai Chettys were also under the control of people from Kayts. It is worth mentioning that Adaippanaar, Thommaikuudy, Constantine, Katuvalpillai, SethupillaiI, Soosaipillai Udayar, Thambiayah, and Overseer Anthonypillai were some of the notable sailors from Kayts.However during the course of time these sailors lost interest in shipping industry and began seeking various other forms of employment.
Charlis Pereira and Meenadchisunderam
Among the Sinhalese who owned ships in early 19th century, the most famous were Babosingo Venthanaar of Moratuwa and Charlis Perira of Beruwela. Of these two, Charlis Pereira was more famous. He was originally a Buddhist and later he became a Catholic when Fr.Antony Coudert was serving as the parish priest in Beru-wela. He later became the Archbishop of Colombo (1905-1929). When Fr. Antony was the parish he had promised Charlis Pereira that he will officiate at his daughter's wedding and he kept the promise even after he was appointed as the Archbishop. Charlis Perira owned a ship named Meenadchisunderam. Even though he was very wealthy enough to employ a captain from Kerala or even from Britain, yet he handed over the responsibility of captaining the ship to Sinnamuththar Rasampillai of Kayts East. This alone is more than enough to prove the expertise of the local seamen.
Employment in other parts of Ceylon
People from Kayts were involved not only in sailing but also worked as commission agents, Teachers, Contractors etc in various areas of Ceylon. For example when Chetty community in Nagapatinam needed a teacher they employed Mr.Pasqual from Kayts East and he worked there for many years. Furthermore Mr.Bastiampillai from Kayts East worked as a commission agent for export and import business. Further Mr. Mathiarasar from Kayts East was involved in leasing work in places such as Singapore, Penang and in various parts of India including Nagapattinam and Saddykamam. He also had a cigar business in Avisawela.
Generally people of Kayts were prosperous till Second World War began. However unfortunately since then, Kayts harbour gradually began to lose its importance. As a result, in due course the residents of Kayts town and surrounding areas began to choose various other forms of employment.
(The above article appeared in the first and second issues of the monthly newspaper named "Theevaga Jothy" published in 1953 by "Kayts Samuga Seva Sangam" was translated by Raymond Rajabalan for "A Historical Record of Kayts Island")
Sailors and their Talents
Some people from Karampon too used to work as sailors. Some of their names were Chellappah Thamothiry, Bastiampillai, Saviri, Muthuthamby Mariampillai, Thambiah. They travelled to many foreign countries. It is noteworthy to mention that Bastiampillai also served at Colombo Port Commission as the head officer overseing 300 clerks. Furthermore Thambiah travelled to various countries such as USA, Australia, Germany, France, Italy, Singapore and Malyasia. He also had worked as Master in a ship owned by Shell Company.
The traders from foreign countries who owned ships had great faith in the talent of the sailors from Kayts than from those of other parts of Ceylon .This was why people from Kayts were able to continue to serve as captains Deck hands and Able seamen for several decades.
Here are some examples of some ships owned by people from Kayts town.
For example the ship named Kanthaswamypuravi owned by Vellayappapillai, Monister owned by a Burgher Captain Jumbo, Pemily owned by Kos Mammathu of Kayalpatinam, Veecha Maria owned by A. S. Mudalali, Sathkkulputhar and Sebaluxmy owned by another Burgher Vanaathusan Kuththupalan and Santhalna owned by Thampipillai Mudali of Navaly, Meenadchisunderam owned by Charlisis Perira, Star of Calcutta owned by Kasthuri Nayakkar, Annapoorny owned by Rengasamy.
Further many other ships owned by Naatukottai Chettys were also under the control of people from Kayts. It is worth mentioning that Adaippanaar, Thommaikuudy, Constantine, Katuvalpillai, SethupillaiI, Soosaipillai Udayar, Thambiayah, and Overseer Anthonypillai were some of the notable sailors from Kayts.However during the course of time these sailors lost interest in shipping industry and began seeking various other forms of employment.
Charlis Pereira and Meenadchisunderam
Among the Sinhalese who owned ships in early 19th century, the most famous were Babosingo Venthanaar of Moratuwa and Charlis Perira of Beruwela. Of these two, Charlis Pereira was more famous. He was originally a Buddhist and later he became a Catholic when Fr.Antony Coudert was serving as the parish priest in Beru-wela. He later became the Archbishop of Colombo (1905-1929). When Fr. Antony was the parish he had promised Charlis Pereira that he will officiate at his daughter's wedding and he kept the promise even after he was appointed as the Archbishop. Charlis Perira owned a ship named Meenadchisunderam. Even though he was very wealthy enough to employ a captain from Kerala or even from Britain, yet he handed over the responsibility of captaining the ship to Sinnamuththar Rasampillai of Kayts East. This alone is more than enough to prove the expertise of the local seamen.
Employment in other parts of Ceylon
People from Kayts were involved not only in sailing but also worked as commission agents, Teachers, Contractors etc in various areas of Ceylon. For example when Chetty community in Nagapatinam needed a teacher they employed Mr.Pasqual from Kayts East and he worked there for many years. Furthermore Mr.Bastiampillai from Kayts East worked as a commission agent for export and import business. Further Mr. Mathiarasar from Kayts East was involved in leasing work in places such as Singapore, Penang and in various parts of India including Nagapattinam and Saddykamam. He also had a cigar business in Avisawela.
Generally people of Kayts were prosperous till Second World War began. However unfortunately since then, Kayts harbour gradually began to lose its importance. As a result, in due course the residents of Kayts town and surrounding areas began to choose various other forms of employment.
(The above article appeared in the first and second issues of the monthly newspaper named "Theevaga Jothy" published in 1953 by "Kayts Samuga Seva Sangam" was translated by Raymond Rajabalan for "A Historical Record of Kayts Island")
